Facebook, ach waarom ook niet.
En dan ineens een uitnodiging voor een lagere schoolreünie.
Verdrongen herinnering van wat verwerkt lijkt.
Dat blije kind in mij dat in 2 werelden moest leven.
De pijn van thuis.
De zieke moeder
De verslaafde vader.
De zwaar gehandicapte broer.
Schoolreünie.
School waar ik met pijn in mijn buik naar toe ging..
omdat ik wist dat thuis alles mis kon gaan.
Thuis komen, moeder op de grond.
Suikerteweinig, zo noemden we het.
Kind van 8, 9, wanhopig slepend met suikerwater.
De moeder die het in verwardheid weg sloeg.
En toch, keer op keer lukte het mij
m'n moeder in leven te houden.
Totdat ze 84 was.
Vlak na haar overlijden overleed ik.
Uitgeput van het vechten voor haar leven.
Schoolreünie.
Niemand had er weet van.
Geschrokken lees ik dit .......ik weet het nu wel.....
BeantwoordenVerwijderenVerwerkingsgebeuren opnieuw gestart?
Het is goed te doen Novelle, ik ben gelukkig vrij jong (26) begonnen met het een plek te geven, eraan te werken, verwerken. Maar inderdaad kunnen sommige gebeurtenissen de wond, het litteken weer even extra gevoelig maken. Dank voor je reactie.
Verwijderenschouderklopje
BeantwoordenVerwijderenAardig van je, dank
VerwijderenGoh onverwachts lieve Walter, kende dit stuk nog niet van je.
BeantwoordenVerwijderenWel heftig ja, zwaar, zo jong, zo'n grote verantwoordelijkheid.
Dank voor dit delen.
liefss en zonodig sterkte Kagib xxx
*heftig*
BeantwoordenVerwijderenSTERKTE!!!
enkel de gehandicapte broer wist ik nog niet
BeantwoordenVerwijdereneen zwaar kinderleven had je
dikke knuff