Zen.

Zen is het traditionele tempelleven van het boeddhistische Japan en Korea.
Oorspronkelijk werd het zenboeddhisme in het jaar 520 uit China overgebracht door de brahmaanse monnik Bodhidharma, een rechtstreekse spirituele afstammeling van de Boeddha' discipel Mahakashyapa.
Hoewel hem Indiase onderwijzers van verschillende boeddhistische stromingen waren voorgegaan, was geen van hen erin geslaagd een school of groep discipelen te grondvesten.
Eeuwen daarvoor bracht Bodhidharma de essentie van Boeddha's ervaring - zijn verlichting.
Bodhidharma dankte het traditionele toebehoren, de geschriften en de godheden  van het boeddhisme af en slaagde erin in China een school op te richten waar monniken de door hem bepleitte zittende meditatie met gekruiste benen uitoefenden, en richtte hun doelen niet op het leren van de soetra's, maar op de verwezenlijking van hun ware aard.
Dit werd dhyana genoemd - letterlijk 'meditatie'in het Sanskriet - hetgeen in China als ch  an werd uitgesproken en later als zen in Japan, waar het tenslotte tot volle bloei en ontwikkeling kwam.

De rijping van zen uit de keur van het boeddhisme was echter een geleidelijk proces. Tegen de middeleeuwen was het boeddhisme volledig opgenomen in het Chinese leven.
Het was een gevestigde aanwezigheid, en overal in de steden en dorpen waren tempels en kloosters te zien.
De monniken en nonnen met hun traditionele kleding vormden een herkenbaar deel van de bevolking.
Met de wijd verspreide acceptatie van het boeddhisme hadden de basisleerstellingen van de godsdienst zich ontwikkeld in een heel nieuw spectrum van geloof en rituelen bij het Chinese volk dat het boeddhisme vereerde en aanbad, maar helaas niet diens oorspronkelijke en wezenlijke boodschap in praktijk brachten.
De taak van de vroege Chinese zenleermeesters was daarom de boeddhistische leer van het leven van alledag te brengen, en te laten zien dat de verlichting geen bovenmenselijk doel was dat in onafzienbare tijdsperioden kon worden bereikt, maar een staat van zijn die kon worden geopenbaard door bewustzijn in het leven van alledag.
Om Boeddha's oorspronkelijke ervaringen te kunnen overbrengen, ontwikkelden de Chinese leermeesters een aantal middelen, zoals de koans, om hun discipelen direct te laten kennismaken met de verlichting van Boeddha.



Bron; Zen- Manuela Dunn Mascetti uitg. Librero
  Wat is een koan?
Daarover een andere keer.

Persoonlijke toelichting bij dit schrijven;



De meeste studie/leerboeken/infoboeken haalde ik uit de bibliotheek, de voor mij belangrijkste over de basis van het boeddhisme, schafte ik aan.
Een van de redenen dat ik deze ( mogelijke) serie over het boeddhisme begin, was het te zien als een concentratie oefening en een bewust opnieuw kijken naar de Nederlandse taal door stukken over te typen.
Dus geen 'knippen en plakken'.
Verder merkte ik dat het prettig is mijn feitelijke kennis weer eens op te frissen...gelijk zag ik daardoor dat 'toen en nu', wat betreft mijn beleving van, en kijk op het boeddhisme een leefbare invulling heeft gekregen, daar bedoel ik mee dat het mij al niet meer gaat over de theorie maar over het beleven ervan.
Toepassen daar waar het past in mijn 'westerse' manier van leven.
Westerse invulling betekent voor mij dat ik geen boeddhist ben, maar dat mijn kijk op het leven er erg veel in herkent.
Los van alles ben ik niet het type mens dat zich beroept op een godsdienst of  'vaste levensovertuiging'.
Meegaan met wat het leven mij brengt en leert, zo zie ik het liever.