De beelden in je hoofd.

Een vervolg van; Ervaren en verklaren.

Een overdenking die uiteindelijk tot 'God' zou kunnen leiden.

De afbeelding bij dit bericht gaat niet om de persoon die erop staat, het gaat erom wat 'beelden' (images) bij je op kunnen roepen. Daar waar de ene een artistieke foto bewerking ziet, die  doet denken aan sprookjes figuren of verlichte wezens, ziet de ander er dood en verderf in, kommer en kwel.
Beelden roepen gevoelens bij ons op, de expliciete beelden van engelen en duivels lijken de meest neutrale te zijn. Althans wat betreft hun mogelijke invulling; goed en slecht, lieflijk en griezelig.
Maar een beeld zoals de bijgeleverde fotobewerking is al veel meer onderhevig aan de gevoelens van de toeschouwer. We vullen een beeld in vanuit onze persoonlijke associaties...natuurlijk ook uiteindelijk bij engelen en duivels!
Als gelovige zullen ze je anders aanspreken dan als 'niet-gelovige' ( vanuit godsdiensten gezien).
Het archetype beschreven vanuit Jung's visie geeft daar een interessant beeld van.

Maar dan die invulling die wij zelf geven aan beelden in bepaalde gemoedstoestanden.
Bij een vrolijke bui zien we die beelden anders dan in een verdrietige of negatieve stemming.
Eigenlijk geldt dat voor alle beelden om ons heen en in die zin is de wereld zoals wij op een bepaald moment zelf in elkaar zitten. Onze subjectieve werkelijkheid.

Even een sprong naar 'God', het beeld van een beschermer, beeld van geborgenheid, beeld van veiligheid.
De man met de grote witte baard redt het niet meer in deze tijd, misschien nog voor een enkeling.
We kunnen onze bescherming zoeken in allerlei theorieën over van alles en nog wat...keus genoeg!
Maar dan, in de stille momenten van vertwijfeling, van eenzaamheid of ontroostbaar verdriet.
In welk eenvoudig beeld vinden wij dan onze steun?
Hoe ziet dat beeld er uit zonder het in te gaan vullen met allerlei plaatjes of ingewikkelde gedachten?

( Mijn eigen beeld van de beschermer is...... )