Wat er dan precies de aanleiding van is weet je niet altijd, maar ineens kunnen oude littekens weer opspelen.
Iemand raakt iets bij je aan...Je krijgt het benauwd en je voelt je ongemakkelijk.
Het gebeurt me vrij regelmatig, die dingen van oorzaak en gevolg, ontstane eigenschappen of karaktertrekjes waar ik uiteindelijk zelf mee heb leren leven en in de beslotenheid van mijn eigenheid vrede mee heb.
Maar we leven niet alleen, er zijn veel mensen met littekens en als die littekens elkaar door omstandigheden raken kan er onverwachts pijn ontstaan. Pijn bij beiden.
Inzicht in eigen pijn kan je doen besluiten de ander los te laten...
Tenzij het werkelijk uitgewerkt dient te worden.
De eerste stap daarin kan zijn; Eerst maar even loslaten.
We werken teveeel met pleisters en verbanden, en al dat lapwerk, die geven geen mooie littekens, want die zijn er ook..
BeantwoordenVerwijderenJuist door onze littekens zijn we die we zijn. Dan maar af en toe een confrontatie toch?
VerwijderenHet zal je niet verbazen, ik ben wel iemand van de confrontatie, maar toch niet altijd. Ik vermijd bv wel dingen.
BeantwoordenVerwijderenMooi thema, vind ik. Litteken(s), residu van de voeding die we kregen voor onze ziel?
BeantwoordenVerwijderen