Zomaar even buiten het denken vallen en in stilte voelen dat je een 'verzamelplek' bent.
Een punt waar alles terecht komt en die je het Ik noemt.
Je?...Ik?
Vreemde momenten van abstracte bewustwording.
Op zoek naar 'God' voelt ineens als je huis verlaten..op zoek naar je huis.
Een lichaam hebben waarvan je niet eens zonder hulpmiddelen bepaalde delen kunt zien.
Zie je je gezicht, zie je je nek?
En waar begint hetgeen je wel ziet?
En ben je dan niet wat je niet ziet?
Je ziet je rug niet, je hele achterkant niet.
Vreemde momenten van zinloos bewustzijn?
Of zijn juist dat de momenten van werkelijke gewaarwording?
Misschien is God dan toch het Gezicht dat ik zonder spiegel niet gewaar kan zijn?
God als absoluut en Stil bewustzijn.
God als begrip waar geen woorden voor zijn.
De oningevulde God.
Het dat is.
de Aanwezige
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, en dat gewoon ervaren zonder allerlei vragen. Dank voor je reactie.
Verwijderenhet innerlijk weten
BeantwoordenVerwijderen