Niets bijdragen, behalve hetgeen er staat.


( Verdere eventuele info over dit weblog, helemaal onderaan de startpagina. Tevens vind je er blogs die ik volg en indien je deze blog wilt volgen, de volglijst.) En nu maar hopen dat er bezoekers zijn die dit lezen...
Een blog dat gaat over de invoelbare spiritualiteit en hoe men vanuit het holisme de dingen tegemoet kan treden.Verder is dit blog gericht op een boeddhistische levenshouding.





vrijdag

Dat thuis ben ik.








 Deze foto is door mijn Ik gemaakt, zeer toepasselijk omdat ook mijn ik zich niet altijd bloedscherp aftekent.
( Verbeelding van de foto; het licht laten schijnen op de levensreis.)



Wat het 'ik' nou precies inhoudt, daar zijn vele theorieën over.
Velen daarvan vind 'ik' erg ver gezocht, er zou helemaal geen ik zijn bijvoorbeeld!
Iedereen mag denken wat hij of zij wil en in veel zit een interessante kern, maar dwars door alle theorieën heen houd ik mij gewoon aan dat 'ik' dat ik als thuisbasis ervaar.
In tijden van vertwijfeling en onrust merk ik, ja ervaar ik, dat 'mij' m'n thuisbasis is, een thuisbasis waarvan ik soms afdwaal. Het hoe en waarom is inmiddels niet meer belangrijk voor mij. Heel simpel gezien raak ik zo af en toe ver van 'huis' en moet de weg weer terug vinden om op te laden, om weer even één te zijn met dat Zelf om verder te kunnen.
Jezelf afvragen van wie ben ik nou eigenlijk, dat doe ik allang niet meer, het is nu een 'hoe ga ik om met die ik ben'.
En dat kijken naar hoe ik met mijzelf het beste om kan gaan is op zich al een deel van wie ik ben.

Zwart/ wit gezien zwerf ik af en toe van dat zelf weg, gelukkig heb ik wel de kracht mijn eigen toeschouwer te kunnen blijven en dat huis te zien waar ik hoor.
Dat huis dat 'ik' is.
Een positieve kijk kan zijn; soms ga ik van huis weg om te shoppen en verdwaal even in de drukte van mijn 'mind'. 
Dan loop ik even rond te sjouwen met gevoelens, alsof mijn karretje te vol is.
Bewust geworden van dat te volle karretje ga ik het opruimen en laat er uiteindelijk in zitten waar ik werkelijk iets mee kan.
Terug naar huis, het huis dat ik zelf ben.
Alhoewel ik geen godsbeeld heb en in die zin niet religieus godsdienstig ben, voelt het toch als een soort 'Vader, ik ben weer thuis'.
Het enige wat deze Vader dan doet is verheugd glimlachen.

En dan zeg ik nog even, ja gewoon ik, tegen mijn geachte lezer;
Bovenstaand verhaal ga ik niet checken of corrigeren op samenhangenheid of zins constructie.
De glimlach is er weer.

In feite gaat dit stukje dus niet zozeer over mij...als wel over hoe het ik ervaren kan worden.






4 opmerkingen:

  1. Het mag al eens wat onscherp ogen, jouw levensreis is mooi, net zoals de bovenstaande foto. Bedankt voor dit knap stukje wijsheid, jij schijnt het altijd precies zo maar uit je mouw te schudden hé, maar daar is over nagedacht!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi beschreven lieve Walter, ja steeds weer thuis komen in jezelf, waar je je waarlijk thuis mag voelen en misschien wel steeds meer voeling mag krijgen met dat Thuis als je dat boodschappenkarretje leeggeruimd hebt, waar een glimlach op je wacht binnenin al-tijd. Fijn weekend voor jou :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik hoop dat je nog veel mag glimlachen.
    En dat je veel van dit soort stukjes schrijft, zodat ik kan glimlachen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat's een haarfijne metafoor, Walter.

    ... en nog even terugkomend op dat 'ik', als dat er niet zou zijn zouden er ook niet zoveel EGO... (vul maar in) zijn.

    BeantwoordenVerwijderen

walterkas811@gmail.com