Ergens vrede mee hebben.

Als het niet uitpakt zoals je gehoopt had..
Soms denk je dat iets je niet uitmaakt, dat het onbelangrijk is waar het heen gaat..
En soms merk je dan toch dat dat niet helemaal waar was.
Het maakte je eigenlijk wèl uit.
En dan is het de kunst om er vrede mee te hebben.

Tussen mensen kan dat spanningen opleveren.
De ene heeft er vrede mee dat het niet geworden is waar ze beiden op hoopte.
De andere blijft teleurgesteld en kan niet loslaten.
Kan die ene die er vrede mee heeft de ander tegemoet komen in het loslaten?

Ergens vrede mee hebben, tevreden zijn dat het is wat het is, maar vooral ook wat het was.
Terug kijken zonder wrok, zonder teleurstelling, terug kijken en voelen dat het zo moest zijn, zo moest gaan.

Niet kunnen loslaten kan een mens letterlijk doen 'verzieken'.
Er mee aan de slag gaan is goed voor je ziel ( laten we het maar even zo noemen) en niet alleen voor je eigen ziel. Wrok die je naar anderen koestert werpt ook een schaduw over hen.
Als  wrok wraak wordt....je gaat er beiden kapot aan.

Persoonlijke noot;
Ik ga het weer even over 'schilderen' hebben, juist omdat het dit soort levensvragen/overdenkingen bij me losmaakt.
Laten gebeuren wat gebeurt op papier of doek, heeft zo z'n gevolgen.
Je wordt geconfronteerd met dat wat in je leeft.
Anders is het als je op zoek gaat naar mooie eindresultaten.
Of juist wel het meest confronterende!
Net zo iets als altijd een goed mens willen zijn, altijd aardig en lief.
Zodra ik vast raak door het zoeken naar een mooi eindresultaat, kom ik het tegen.
Voor wie of wat doe ik dat eigenlijk en waar ben ik bang voor als dat niet lukt?
..
Daarna haal ik weer opgelucht adem en ga gewoon verder met die ik ben.
In ieder geval met die ik ben op dát moment!