Niets bijdragen, behalve hetgeen er staat.


( Verdere eventuele info over dit weblog, helemaal onderaan de startpagina. Tevens vind je er blogs die ik volg en indien je deze blog wilt volgen, de volglijst.) En nu maar hopen dat er bezoekers zijn die dit lezen...
Een blog dat gaat over de invoelbare spiritualiteit en hoe men vanuit het holisme de dingen tegemoet kan treden.Verder is dit blog gericht op een boeddhistische levenshouding.





dinsdag

Regels en chaos.



Mijn kop zit vol met regels.
Ik merk het gelijk al zodra ik begin te schrijven. Schrijf ik dit voor mezelf of zitten de 'regels' van anderen alweer in mijn kop?
Als ik bezig ben met werken, wie bepaald er eigenlijk wat er op dat doek komt? Durf ik de chaos toe te laten of ga ik mij gaande weg weer onderwerpen aan idiote regels? Muziek, ik wil muziek.
Er zijn regels die nodig zijn om te overleven, maar moet ik die op mijn schilderen toepassen???
En als ik dat niet doe, is het dan misschien toch het oproepen van chaos in mijn hoofd waar ik bang voor ben? Of zet ik mijzelf toch nog steeds onder druk van wat 'men' goed vindt of mooi, wat men aardig en sociaal vindt?  Het erge is dat ik helemaal geen 'men' ken. Iedereen die ik ken is anders (en toch erg hetzelfde). 
Schilderen en regels...Keurslijven waar iedereen inzit. Soms noodzakelijk om de gekte voor te blijven, soms keurslijven waar we ons in laten zetten door anderen, en in deze tijd van zogenaamde vrijheid (doorgeslagen) roepen we het liefst tegen elkaar vooral jezelf te zijn...Totdat jouw 'zelf' de regels van die ander overtreed.
Schilderen, ik begin weer aan inlijsten te denken.
Waarom? In vrijheid zou ik het hele zooitje moeten kunnen wegdonderen als het me niet bevalt!
Aan inlijsten denken is heel symbolisch. Ik neig in vakjes te gaan denken.
Nu al?
Stop daarmee en ga aanrotzooien met schilderen. Strijd maar liever met verf en regels in je kop via het doek. Schrijven moet niet te lang duren.
Koffie, een mandarijn en weer een bonzend hart.
Op zoek naar de regels van de chaos.

(6 uur in de ochtend)





De duisternis weggewi(s)t.
Ik ben er helemaal klaar mee.
Bedankt.

2 opmerkingen:

  1. Ja lieve Walter, voor mij zou een vraag zijn in jouw situatie, wat wil je met het schilderen?
    Wil je er iets in geven, doe je het voor jezelf?
    Voor mij krijgt kunst pas echt zin als het een impact heeft op mensen, als het mensen raakt.
    Niet cultureel kunstzinnig verantwoordt omdat t zo hoort, past maar gewoon dat een bepaalde uitdrukking die grootste impact heeft, kan raken, ontroeren, bezielen, verwarmen ondersteunen, inspireren.
    Als het dat kan doen, ja dan is voor mij kunst heel kostbaar en wezenlijk.
    Dit mbt de ander he.
    Voor jezelf kan het natuurlijk ook een diepe intense functie hebben.

    lieve warme groet Kagib

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ..dus schilder ik gewoon nog even door Karel.....Mezelf, in mezelf zit ook de ander.

      Verwijderen

walterkas811@gmail.com