Niets bijdragen, behalve hetgeen er staat.


( Verdere eventuele info over dit weblog, helemaal onderaan de startpagina. Tevens vind je er blogs die ik volg en indien je deze blog wilt volgen, de volglijst.) En nu maar hopen dat er bezoekers zijn die dit lezen...
Een blog dat gaat over de invoelbare spiritualiteit en hoe men vanuit het holisme de dingen tegemoet kan treden.Verder is dit blog gericht op een boeddhistische levenshouding.





maandag

Depressieve december dilemma's.




Mijn creativiteit is nog lichtelijk aanwezig, anders had de kop van dit stukje niet ontstaan.
Na de zomer zak ik vaak langzaam weg. In het begin merk ik dat nauwelijks en verzin voor mezelf allerlei redenen voor minder zin in de dingen.
Dan komt er een punt waarop ik nauwelijks nog iets kan.
Dat punt is bereikt en ondanks dat ik weet dat het weer over gaat voelt het erg bedreigend.
Als ik terugkijk heeft het al van jongs af aan in mij gezeten. De gezinssituatie gaf daar ook alle aanleiding toe.
Hoe dan ook, het heeft zich in mij gesetteld als een 'eigenschap'.
Bipolaire stoornis.. het beest heeft een naam. Dat scheelt. 
Maar niet voor mij, ik ben geen bipolaire stoornis!
Het is een etiket om de samenleving 'gerust' te stellen of 'ongerust' te stellen.
Bijna 65 jaar op deze aarde en al bewust 40 jaar in strijd met deze 'eigenschap'.
En vanwege deze lange ervaring heb ik toch wel geleerd hoe er mee om te gaan.
Vertel ik het wel of vertel ik het niet, in zo'n periode?
Want de schaamte blijft.
En voor mezelf doet de machteloosheid in zo'n periode bijna fysiek pijn.
De angst om een ander te belasten legt mij vaak het zwijgen op en dat zwijgen is soms niet zo erg.
Gewoon rationeel kijken wanneer er ruimte is om je situatie te bespreken, in ieder geval te vermelden.
Mijn Spijkerbedblog is niet voor niks 'nikserig' geworden de laatste tijd.
Toch is het bloggen op zich in deze periode nog best een houvast, ook al geeft het tegelijkertijd ook onzekerheid.
Het vroege wakker worden is een ellende...wat er dan allemaal door mijn hoofd spookt!
Geen kruid tegen gewassen, behalve dan het 'ga er maar uit kruid'.
Gewoon koffie zetten en boterham eten.
En dan tv aan met...24kitchen!
Aan de afwas beginnen en er steeds van weglopen....
Onvoorstelbaar hoe de geest, de mind, geblokkeerd kan raken!
Dan gaat de telefoon en ik vlucht in een luistergesprek naar mijn zoon.
Anderhalf uur. Ik kan even mezelf vergeten en gewoon luisteren.
Dan zegt hij...moet je naar de wc, je bent zo stil?
Ja, ik moet naar de wc...daarna belt hij me terug.
En dan belt mijn lieve vriend J. Zijn beltegoed moet op, vandaar via zijn mobiel en uiteindelijk vertel ik hem lachend dat ik wat depressief ben.
Een weer daarna belt best wel trouwe vriend T. Ook zijn beltegoed moet op.
( Er verschijnt een welgemeende glimlach nu bij mij)
Elke keer valt het weer mee hoe begripvol mijn vrienden zijn.
Zou dat misschien ook komen omdat ik alles doe om niet te zeuren?
Daarmee wil ik niets afdoen aan hun begrip en geduld.

Blogberichten moet je kort houden.

Dit keer hou ik mij er niet aan.

3 opmerkingen:

  1. Sterkte Walter. Het is er weer, he? Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja Geri, het is er weer...maar ik sla mij er doorheen. En ik vind je reactie erg lief. Mijn Spijkerbed was voor mijn gevoel erg aan het afzakken, vandaar dat ik er hier toch maar over schrijf. Dank je.

      Verwijderen
  2. Maar goed dat er een houdbaarheidsdatum zit aan dat beltegoed, en ik hoop dat dat niet is voor je blog tegeod....

    BeantwoordenVerwijderen

walterkas811@gmail.com