Heen en weer geslingerd tussen uitersten.
Zijn we dat niet een beetje allemaal?
Misschien ook niet, ik kan er niet over oordelen, ik ben slechts mezelf en wat anderen over zichzelf zeggen kan ik alleen maar aannemen... of niet.
En toch, als ik medelijden of mededogen voel dan is het vaak vanuit de herkenning; Ik had jou kunnen zijn.
En als ik irritatie naar je voel...dan ben je gewoon een confrontatie met de kant van mezelf die ik niet onder ogen wil komen.
heel waar joh....anderen zijn afspiegelingen van jouw staat van zijn volgens mij
BeantwoordenVerwijderenliefs
jaja
BeantwoordenVerwijderenEn ik had jou kunnen zijn..... (boink, die valt)
BeantwoordenVerwijderen:-)
BeantwoordenVerwijderenEn soms is weinig al genoeg. Wat wil een mens nog meer dan een glimlach? ;-)
VerwijderenToen ik nog kind was hoorde ik mijn vader zaliger geregeld zeggen: met jou is het 'immer hoch jauchzend zu dem toten betrübt'.
BeantwoordenVerwijderenSoms heb ik van die momenten maar ik 'lijd' er niet onder...
knap
BeantwoordenVerwijderen