Het dringt al mijn huis binnen.
Lichten aan helpt niet meer.
Schrijven als het kan.
Natuurlijk wil ik leven, die onzin heb ik allang achter de rug.
Ooit 3 zelfmoordpogingen.
Mijn god, waar laat je dan je geliefden mee achter!
Duisternis...
De gevangenis van lichaam en geest, opgesloten in een claustrofobische ruimte.
En dan iemand vragen;
Hou je nu nog wel van me?
Nee, het is geen humor.
Nee, het is geen humor.
Ja Walter woorden zijn hier zo onbeholpen, wat kan ik zeggen in je beleven over je beleven, dat alles duister is.
BeantwoordenVerwijderenMisschien, blijf open, blijf voelen, blijf onderzoekend. Wat ook is het mag zijn. Maar het is niet het enige wat er is, het Licht blijft onder/achter alles schijnen hoe donker het nu ook lijkt. Eventueel in jezelf onderzoeken, is het zomaar gekomen? Is het ergens door ontstaan? Maar hoe dan ook, dat dat ware Licht je mag dragen beschermen en inspireren. liefs Karel :)
Stevig, ....schrijven in het donker, ... toch die lichten die het zwart laten zien.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig vind ik nog de kracht mij te verwoorden op een weblog.
Verwijderen