Als een onzichtbare deken hangt het om mij heen.
De eenzaamheid, de leegte....
Het oer van het Zijn.
Alleen zijn, al een zijn is eenzaam.
Mijn wereld is niet buiten mij, hij is in mij.
Oranje muur, ik hou van je...
Schemerlicht, je koestert mij...
Het bord van de bijna vergeten maaltijd.
Jij herinnert mij er aan dat ik leef.
Slaap kindje, slaap..
Om ooit niet meer wakker te worden.
Beste Walter, ik bedacht.. ik las eens: waar je aandacht aan geeft groeit. Misschien een doodoener maar er zit wel wat in. Je kunt steeds in een kringetje blijven doordraaien natuurlijk, je kunt ook uit het kringetje stappen, niet simpel misschien maar het kan, al dan niet met hulp.
BeantwoordenVerwijderenMaar misschien begrijp ik er helemaal niet van hoor, dan gooi je dit maar weg..je hoeft het ook niet te plaatsen trouwens, misschien doe je dat liever niet.
Je kunt ook proberen de positive dingen te benoemen, te benadrukken, te zoeken wellicht, want je ziet ze misschien niet. Soms zijn ze piepklein.
Denk niet dat ik makkelijk praten heb!
Ik denk niet dat je je beter gaat voelen door al je troubles op te schrijven en er over van gedachten te wisselen met mensen die reageren. Maar als het jou wel helpt..oke..Mij helpt het weleens als ik met iemand kan praten over dingen die moeilijk zijn-doe ik trouwens zelden maar met het lijkt het vaster te liggen.
Nou ja..dat waren even wat gedachten van mij.
Ik wens je een goede dag!
Zolang mensen mij niet bewust beledigen of kwetsen, plaats ik alles. Natuurlijk is het ook zo dat mijn berichten 'momentopnames' zijn. Maar ik begrijp goed wat je bedoelt.
VerwijderenTegen wie kan je je eenzaam zijn vertellen......
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk kan dat niet....daarom maar een vreemd soort gedicht en een bijpassende foto.
VerwijderenEr is ook een onmacht..aan beide kanten.
Verwijderen