Écht, veel te persoonlijk!

Het bloggen op zich heb ik altijd met liefde en betrokkenheid gedaan...
De enige manier waarop ik nog verder kan ( wil?) bloggen is heel persoonlijk.
Niet meer in mijn achterhoofd; kan dit wel?
Ach, ik hoef daar niet veel voor te doen...
Lichamelijkheid beleven we nou eenmaal zelf.
Wil je het perse delen?
Ben er niet te beroerd voor, je mag me mailen.

Vandaag ging het meerdere keren over het alleen leven.
Inmiddels was ik ervan overtuigd dar het voor mij het beste was...

Maar er blijkt een stukje wanhoop/ twijfel  in te zitten.
Zou ik het liefst met een man als partner willen, of misschien toch een vrouw?
Eigenlijk een nieuwe manier van denken...
Als 70 jarige en vader van 2 zoons hoef ik geen voortplantmogelijkheid meer.
Vandaar mijn mogelijkheid tot vrije keuze!
En dat ligt er weer aan hoe vrij je bent!
Dus hoe vrij ben ik?

Glimlachen om jezelf;
Ben ik dan echt de enige 70 jarige?