Waarschijnlijk een broodje haring...?

 

Niet te geloven!

Het zal ongeveer 70 jaar geleden zijn.

Vaste prik was met oma en opa op sleeptouw gaan.

De broer van mijn opa stond erbij.

Een heel aardige man!

Kinderloos en nooit getrouwd.

Ouwe om Jan, noemde ik hem.

Een enorme hoeveelheid nostalgie kreeg ik van mijn oudste zoon per e-mail.

Hij had ze bij mijn te jong overleden broer gevonden.

Eerst was mijn zoon bezorgd en vreesde dat het te emotioneel voor me zou zijn.

Dus hij informeerde eerst bij mijn begeleidster Lisa..

Zeer aardig van hem!

Maar... ik vond het alleen maar leuk, want het waren de goede herinneringen.

Op mijn 75 ste, toch een bijzondere ervaring.

Er is veel aan de hand, maar daar schrijf ik nog wel over op mijn andere blog.

💚