Laat ik beginnen met 'eerlijkheid'....
In het kort: daar zie ik erg tegen op!
Als je eenmaal de 75 hebt gehaald wordt dat een potentieele optie...
Mocht je de 75 reeds gehaald hebben dan heb je geluk gehad, maar geluk duurt nooit eeuwig, tenzij je in de eeuwigheid terecht komt...
Naar het schijnt is mijn jongste broer overleden aan een hartstilstand...Maar weten doe ik dat niet....
64 is namelijk veel te jong en ziek was hij niet.
Hij schijnt zeer ongezond geleefd te hebben, rookte erg veel en woog 160 kilo.
Kan hem niet vragen:
Hoe was het om dood te gaan?
Ben er nog steeds beroerd van, zomaar m'n laatste en jongste broer... we scheelden 11 jaar!
Maar , hoe kijk ik tegen mijn eigen dood aan?
Oja, eerlijkheid...ik denk er liever niet over na.
Jij wel misschien?
Schrijf me gerust.
Wij praten wel eens over sterven. Egocentrisch zeg ik dan "ik eerst,want jij kunt je beter redden alleen".
BeantwoordenVerwijderen