Dan maar muziek.

Weer muziek.

Ga ik hier dan kapot aan?

Er klopt iets niet...

Het kan toch niet zo zijn dat ik gebruikt ben!

Ik wil dat niet voelen.

Nee dat gevoel laat ik niet toe.

Wat is dan liefde?

Vriendschap is uiteindelijk beter.

Geen pijn in het hart maar het wel kunnen laten spreken.

Maar ik mag niet klagen, heb zowat alles meegemaakt.

Een huismus die veel gevlogen heeft.

Waarschijnlijk was hij echt m'n laatste liefde.

Tenzij ik alsnog 100 word.

Zit er niet echt in.

Toch kan ik niks kwaads over hem zeggen...

Maar verliefd worden is soms (achteraf) ellende.

En....wat is dan liefde?

Ja, de onvoorwaardelijke liefde voor mijn zoons.
Mijn jongste zoon zei...
als de liefde mislukt wil je het liefst een hekel aan iemand krijgen..
Dat gaat me niet lukken.
Lukt hem trouwens ook niet hoor.

Kan het me nog schelen?

Ja natuurlijk, maar ik wil 't uit mn hoofd. 

Raar en onverklaarbaar.

Zo fijn

Om samen met hem te zijn.

Nee, geen foto erbij.

Ik ben ik en hij is hij.

Zou het zijn..?

Misschien wel.

De vrolijke gezelligheid, ik vertel..

Hij stuurt me berichten en ik lach me...levend.

Wat een prachtig mens, ik type het bevend.

Het gaat om liefde en genegenheid.

Dat mag een mens leren, een man in zijn hetero strijd.

Levensverhaal in de vroege ochtend.

Een buurvrouw die ik al jaren vriendelijk groet...en voor het eerst raakten we in een echt gesprek.

Ze bleek Koerdische te zijn.

En dan komt er ineens veel los, ik luisterde alleen.

Wat is het toch een rare wereld, niemand blijkt de ellende te willen die er gaande is, maar we lijken machteloos tegen het kwaad.

Mensen vluchten van hot naar her...een raar fenomeen, ineens bootvluchtelingen!

Zelf ben ik weggevlucht van mijn Spijkerbed .

Vluchten kan ik verder niet. 

Nieuws kijken doe ik regelmatig, maar liever niet.

Mijn droomwereld is voorbij.

Iemand zei tegen mij;

Je verstopt je achter humor.

Dan denk ik, wat wil je dan zien van me?

Ravel

En dan langzaam gaan slapen. 

Opgekruld in bed.

Steeds ineens .

Zomaar ineens weer depressief zijn.

Kan het alleen nog op mijn blog zetten.

Verder lieg ik mij vrolijk door de telefoon.

De meester in humor.

Duizendzelfportetten.

Alles leeft, al je onzin spulletjes leven.

Ze leven stil en zijn gelijk aan jouw sterrenstof.

Een grote familie van Zijn.

Blokker, Marskramer, Xenos en noem maar op!

Die bij jou staat is bijna identiek aan die bij mij staat.

Zelfs mijn unieke spullen zijn gemaakt van alles wat is.

Beer en Tje, gered uit de vuilnisbak.

Ik was even vergeten dat het geen dingen waren.

Bezield, dat was het woord.

Duizend zelfportretten van ijdelheid.

Het is geen ijdelheid maar gewoon 'hechting'.

Hechting aan het herkenbare ik.

Sterrenstof deeltjes die aan elkaar gehecht zijn...

Totally disconnected.

Er was een moment....
Totaal met niks meer verbonden.
Even helemaal leeg.
Geen vrienden..
Geen familie..
Geen kennissen.
Niks.
Ik was even in het Niemand.

Ouder.

Naarmate ik ouder word heb ik minder te vertellen...

Althans, ik houd vaker mijn mond.

De ander die graag gelijk wil hebben bevecht ik niet meer.

Ik luister en kijk, ik kijk en luister naar het wereld gebeuren.

Niet verbonden met een bedachte God.

Alleen met de God die met mij mee kijkt naar de wereld.

Samen kijken naar wat er gaande is.