Nachtbloggen, als man of vrouw?

Eigenlijk heb ik daar nooit over nagedacht...Man of vrouw, jongen of meisje?

Tegenwoordig kijk ik vaak naar SOS, de VERBOUWERS, OP sbs 6 denk ik...

En regelmatig naar RU Paul's dragrace op MTV..

Bij die sos pink ik vaak een traantje weg..werkelijk aandoenlijk als je ziet

wat er soms bij mensen speelt!

Ru Paul is van een heel andere orde...Zelf heb ik die verleiding nooit gehad.

Was altijd al man en vrouw...Maar niet wat kleding betreft...man zijn is al erg genoeg!😆

Zo rond mijn 30ste begon ik mij op te maken...als man!

Dat doe ik allang niet meer, teveel werk om het er weer af te halen!

Heb het nog een keer gedaan voor m'n blog, het staat er ergens op..

Het zag er best goed uit!😂

Maar het was een gedoe....

Man of vrouw, hoe is dat nu voor me?

Kan mezelf met geen van beiden meer identificeren..

Mannen zijn me vaak vreemd en in vrouwen herken ik mezelf helemaal niet meer!

O ja, ik ben en was altijd  al bipolair!

Altijd tussen 2 werelden in...

Raar, als je 70 bent. Heel erg raar!

Alleen als ik alleen ben voel ik me vrij....

Tegen het slapen straks zie ik alweer erg op. Het wakker worden is al jaren erg ellendig!

Dan wil ik het liefst terug in wat ik droomde, wat het ook was!

Graag had ik nu milde drugs gehad, drugs die mij enigszins verdoven...

Mezelf volproppen met eten...totdat ik bijna misselijk ben.

Helaas past dat niet echt bij me..

Aha, dan is er nog de alcohol! Maar dat heb ik niet in huis

en ik ken the day after maar al te goed! Toch...had ik het nu in huis,

dan ging ik ervoor. Dat vreemde gevoel van; het maakt me allemaal niks uit, ik voel me goed!

Gevaarlijk spul voor mij, alcohol...

Eerlijk gezegd wil ik morgen niet, nee liever geen morgen!

Dan moet ik me weer wassen en aankleden en doen alsof ik 'normaal' ben....

Kan ik trouwens redelijk goed!

Want rond 8 uur wordt mijn ontbijt gebracht ( in deze corona tijd) en dan kan ik redelijk normaal de deur opendoen.

Vriendelijk ben ik van nature, dat scheelt...

Hoe kom ik morgen in godsnaam die dag door!

Man of vrouw

 Zijn we werkelijk zo anders?

Ze hebben in ieder geval hun best gedaan ons anders op te voeden...

En wel door de eeuwen heen!

Ik weet het, ik ( als man) kon niet zwanger raken...

Ach, dat beetje zaad kostte me niet zoveel moeite...

Wat is de natuur toch vreemd voor een denkend wezen!

Als ik terug kijk dan ben ik niet zo anders opgevoed..

Mijn zusjes zijn kort na hun geboorte al gestorven...in de oorlog van 40-45.

Daarna nog 2 broertjes ook. Die voor mij heette ook Walter.

Was ik een echte jongen? Geen idee, want ik had niks met voetballen.

Poppen vond ik niks, maar beren wel!

Mecano was meer iets voor mijn broer, ik was meer van de Lego.

O ja, ik vond een winkeltje erg leuk... mijn vader vond dat belachelijk...

Er was zelfs een periode dat ik mijn graag als meisje verkleedde en met mijn nichtjes speelde..

Met koninginnendag mocht je toen verkleed de straat op...ik natuurlijk als meisje!

Het erge was dat ik toen versierd werd door...jongens. Ik schaamde me kapot!

Was daarna gelijk genezen!

Had later in mijn leven ook nooit travo neigingen... Maar wel de behoefte om mij op te sieren..als man!

Was een leuke tijd ( na mijn scheiding)

Man of vrouw...ach, maakte het nog wat uit?

Komisch dat ik bipoair bleek te zijn.

Wat een mooie oplossing van de Natuur!

Ziek zijn doe je niet!

 Nee, gewoon even 'ziek' zijn doe je niet.

Neusverkouden en hoesten?

Meteen bezorgdheid om je heen;

'Je moet je laten testen!"

Nee, ik laat me niet testen...Testen opdat ik dan anderen niet ziek zal maken?

Als je bang bent om ziek van me te worden, blijf dan weg!

Hoe komen we deze tijd door, of doet het je eigenlijk niks?

Ben je alleen maar bang en bezorgd!

Misschien let je vooral op wat anderen fout doen?

Gelukkig kijk ik niet zo naar mensen...

Omdat...ik alles fout doe!

Koffietijd? maar alles mag!

Erg, maar ik draag geen mondkapjes en houd geen anderhalve meter afstand...

Maar nu ik me niet goed voel....blijf ik gewoon thuis en zeg afspraken af,

Gewoon, omdat ik dat anders ook zou doen.

Maar gelukkig ben ik reeds 70!

Dat scheelt...dan mag je gerust doodgaan. Oké, tis wat jong, maar het kan!

Ben er nog niet aan toe en hoop weer in een nieuwe tijd terecht te komen.

Want dit is duidelijk een overgangstijd, of je het gelooft of niet...

Weet je, we hebben echt een unieke kans!

Ach, ik ben inderdaad erg moe, maar is het niet vandaag dan is het wel morgen.

Ik ga door!

Alweer 4 jaar geleden liep ik hersenletsel op.

Nee, ik doe niet meer aan bijgewerkte foto's!

 Simpel, ik viel van de trap, omdat ik bovenaan de leuning misgreep .

Gek genoeg herinner in mij die val nog!

Maar de eindklap en de pijn die herinner ik me niet meer.

2 DAGEN bewusteloos onder aan de trap gelegen...

Omdat mijn licht steeds bleef branden hebben buren de politie gebeld...

Helemaal terug naar het nu, het verleden daar kan ik niets meer mee!

Pas de laatste tijd vraag ik me steeds vaker af...wat heeft dat hersenletsel met mij gedaan?

In ieder geval een flinke evenwichtsstoornis

Soms is er niets aan de hand en soms val ik ineens!

En dan mijn andere vreemde klachten...komen die ook voort uit

hersenletsel?

Of het ijdelheid is weet ik niet eens, maar de deuk in mijn voorhoofd retoucheer ik altijd weg.

Misschien een te confronterende herinnering?

Destijds in het ziekenhuis ontdekten ze..een witte plek in mijn hersens...

Ze waren verbaasd dat het na een paar dagen verdwenen was

Maar er is teveel verandert in mij...ik ben niet meer echt die ik was..

Ja, ik ben nog steeds die ik was...maar ook weer totaal niet!

Niemand moet meer aan mij komen...

Nachtbloggen wordt zelden gelezen..

 Althans niet in de nacht zelf...daarom voelt het veilig.

Heb ik dan iets te vertellen dat onveilig is?

Niet echt...want blijf maar beter van me af!

Als ik vertel over de waanzin van deze tijd en hoe we elkaar

negatief beïnvloeden, gewoon als met een woord, en vaag begrip;

Corona!

Waar is dat woord, dat begrip eigenlijk geboren?

Wie bedacht het?

Maanden later waren we gehersenspoeld en geloofden de meeste van ons erin...

Een virus...een balletje met uitsteeksels, te klein om met het blote oog te zien!

Ai, en sommige gingen ervan hoesten en kregen er zelfs koorts van.

Longontsteking zelfs...

En dat van een klein balletje met uitsteeksels...

Angst en paniek heeft maar weinig nodig om door gevoed te worden!

Maar hoe zit het dan met zelfvertrouwen en rust?

Zou een klein balletje dat ook kunnen veroorzaken bij ons?

Raar, maar mijn niet genoemde zelf-medicatie zit vol met dat soort balletjes...

Er is zoveel leed en verdriet.....

 ...en dan blijven we op anderhalve meter afstand en dragen een mondkapje...

En zo gaan we aan het echte leven voorbij.

Naastenliefde en begrip, genegenheid en liefde...

We blijven liever op afstand...en houden de echte liefde

buiten onszelf via een mondkapje,,,

Een kus op de wang, een kus op het voorhoofd, een aanraking.

We kunnen en willen niet meer zien wat er werkelijk is!

We gaan in quarantaine om niet meer echt te hoeven leven.

Niet meer te voelen en niet meer na te denken

over wat er werkelijk is.

Hometown | Beautiful Relaxing Music

Soms plaats ik dingen om de bezoeker af te leiden van wat ik werkelijk op mijn blog schrijf!

Hetgeen ik schrijf is vaak veel te kwetsbaar voor me...

Toch schrijf ik het...niet via al te veel woorden, maar gewoon via mijn hart.

En als je zo in elkaar zit...word je er vaak op getrapt.

Gelukkig kan ik daar altijd doorheen kijken

En ineens bedenk ik mij;

Is eenzaam worden een soort straf voor wie je bent?

Of...is het misschien een beloning?

Beetje rare gedachte eigenlijk;

Straf of beloning.

Wat het ook is, het gaat erom wat je ermee doet!

Als ik wat dieper voel weet ik

dat ik er altijd  LIEFDE uit haal.

💚

Alleen en alweer bloggen in de nacht.

Nacht...

 Zo af en toe denk ik, zijn er meer bloggers die alleen leven?

Ik ga het beter maar niet vragen want sommige dingen liggen nou eenmaal gevoelig.

Vandaag had ik veel ongelukjes en dan moet je het in je eentje oplossen!

En me dan in bochten moeten wringen terwijl ik evenwichtsstoornis heb?

Nee, dat valt dan niet mee, of erger nog..dan val je alweer!

Bloggen in de nacht en dan schaamteloos uit m'n nek lullen...

Het gaat er hier belazerd aan toe...het enige wat ik doe is....

voor de tv hangen! Gelukkig heb ik geen netflix of zo..

Door creatief te zappen is er genoeg te zien...

In die zin heb ik veel plezier van mijn nieuwe Samsung.

Maar stel dat ik weer of nog steeds een partner had, zou ik me dan beter voelen?

Het idee dat er nu iemand de kamer inkomt die me zegt; Blijf toch niet steeds op, kom eens naar bed!

Bloggen in de nacht en weten dat niemand dit leest...wat een vrijheid!

Maar ook; wat een eenzaamheid....

Kan zelfs mijn moeder niet even bellen om erover te praten.

'Ma, ik ben zo vreselijk eenzaam geworden!'

Maar ik moet echt stoppen met bloggen...anders vertel ik dingen die niet meer goed voelen.

Eigenlijk is niemand zo open!

verwijderd

Wie ik ooit was kun je nog lezen op mijn Spijkerbedblog.... 12 jaar geleden...

Tja, zo is het leven...

Hoe kom ik hier doorheen?

En vandaag gebeurde er een paar ongelukken....

Had er al een heel stuk op staan...

Tussendoor even boodschappen gedaan.

Wat een heerlijk weer. De lucht is strakblauw,  de temperatuur is goddelijk!

Dat eerste stuk floepte ineens weg, ik drukte blijkbaar verkeerd...

Over hoe ik hier doorheen kom mocht ik blijkbaar niet schrijven...

Weet nog nauwelijks waar ik dit stuk mee begonnen was!

Wat ik nog wel weet is dat ik de opmerking van Marjolijn op Spijkerbed

benoemd had...

Misschien wel een idee om weer eens te gaan citeren...

Tja, en mijn medicijnen betaal ik zelf....Ze zijn te alternatief voor de verzekering.

Medicijnen werken toch het best als je erin gelooft... Geloof je dat?

Vandaag maak ik van dit bericht en aangevuld dag bericht van.

Dus kom ik later terug....

Kan er helaas niks bij schrijven, gevallen, uitgegleden enzo..

Omdat het nacht is...

 Een vreemde droom...over dood gaan.

En dan te bedenken dat ik bij het vorige bericht een vreselijke foto plaatste!

Maar ja, dat ben ik ook...kan niet aan de gang blijven met mezelf 'bijwerken'.

O ja, het is nacht; 02:33, 19-9-2020 en ik ben er nog.

Door de 24 kitchen kijk ik mijzelf door m'n rotgevoel heen...

Die twee heren vermaken zich kostelijk en ik vermaak me dankzij hen....

The hairy bikers...en nu Estee in Parijs.

Dood gaan, ik was het zowaar even vergeten!

Al typende zit ik natuurlijk weer tegenover die confronterende spiegel!

Ach, het valt eigenlijk best mee...Had ik echt gedacht er zo uit te zien toen ik 30 was?

En dacht ik toen al over dood gaan? Ja, doodgaan aan aids.

Ik zag het toen om mij heen gebeuren...

En nu dan? Zie ik mensen doodgaan aan Corona? Nee...

Alleen soms van horen zeggen..Over mensen die de 90 waren gepasseerd.

Dit weekend ben ik 'vrij', erg vreemd eigenlijk..Vrij!

( Toch jammer dat jij dit nu niet leest)

Alles is een illusie, vooral vrijheid en...angst voor ziekte!

Waarom ben ik niet bang voor ziekte?  Is het een soort arrogantie te noemen?

Nee, want ik voel vaak het lijden van hen die ziek zijn en wiens lichaam en geest moeten vechten om te blijven bestaan.

Bestaan in deze wereld...

Ik mis ze, ik mis ze allemaal!

Daarom leven ze voort in mij en vele anderen.

En dan het bloggen...een nieuwe manier van contact?

Alweer een illusie..of toch een werkelijk beleven...

Iets anders; heb ik dan toch nog 20 jaar of...

Of wat?

Sorry..

 

In mijn vorige bericht was ik jou even vergeten!

Dank je, dat je mij regelmatig leest..

Je reageert zelden of nooit en gelijk heb je!

Want heb ik iets te vertellen en werkelijk iets te delen?

Zeker weten, want ik ben een verlichte ZIEL!

Lach je daarom? Gelukkig kan ik mee lachen.

Verlichte zielen moeten zich nooit te serieus nemen..

Dan gaat het fout en worden ze tot..( Zie mijn bloglijst)

Maar verlichte zielen blijven ook altijd zeer aards...

Anders werkt het niet...lieve mensen.

Hoelang heeft het geduurd om niet uitgelachen te worden om wie ik ben?

Als ik er niet meer ben..

 Misschien alweer een rare gedachte;

Wat zal ik dan mijn zoons ontzettend missen!

Nee, de ideale vader was ik nooit...maar toch houd ik

onvoorwaardelijk van ze.

Ze zijn zoals ze zijn en gek genoeg lijken ze daarin op mij!

Vandaag is het schitterend weer! ZONNIG EN PRACHTIG met een aangename

temperatuur. 'Normaal'zou ik weer even een tijdje in de zon gaan zitten.

Maar ik ben moe...Op een vreemde manier erg moe...

Depressiviteit kent niet echt zijn grenzen.

Er goed mee omgaan kan soms werken en soms totaal niet.

Ben ik daardoor soms zo ontzettend moe?

Ach, ik beschouw mijzelf als een immune rakker, dwars door alles heen blijven leven!

Mijn hemel, in de spiegel achter mijn laptop die alleen maar bedoeld is om lichte te reflecteren zie ik nog steeds de man met zwart/donkerbruin haar..De baard is zwart en grijs...

Minder leuk, de blik is erg vermoeid. 

Graag had ik een uitgebreid bericht geschreven.. maar ik dacht daarbij 2 dingen;

Wie bereik ik daar nog eigenlijk mee?

En..ben ik niet veel te moe?

En..wie kan hier eigenlijk iets mee?

Helaas heb ik nog steeds kat nog hond...

De spiegel is een wonder, je ziet mijn atelier, mijn slaapkamer en mij huiskamer!

Natuurlijk helpt het!

 

Dit is nog de milde versie...

Biet, bleekselderij en tomaat...

De geheime vloeistof en wat maggi...

O ja, nog een halve citroen voor de houdbaarheid

en de vit.C....

De weekend versie krijgt er nog gember en knoflook bij!

En wat honing om het iets milder te maken...

Je immuunsysteem versterken, zelfs al geloven daar weinig mensen nog in!

Op elke slak zout leggen...

 

Een rare uitdrukking, volgens mij krimpen ze dan ineen?

Soms ben ik de hele wereld behoorlijk zat, en dan houd je maar beter je mond!

Want in je eentje tegen de hele wereld?

Nee, dank je, want je weet dat er velen het met je eens zijn en zich niet durven uitspreken...

Dat begrijp ik heel goed, want zodra je je uitspreekt wordt je als de grote boosdoener beschouwd.

Ja, zo zijn we geworden..de verantwoordelijkheid bij de ander leggen!

Maar kan je dan zeggen; de verantwoordelijkheid ligt bij mezelf!

Vroeger werd je dan gestenigd, nu doen we dat anders...

Het gekke is dat ik een heel goede dag had!

Maar juist dan ga je dingen zien,

zien, voelen en ervaren....

Dat derde oog van je gaat plotseling open!

Wat een geluk dat ik fysiek niemand heb om mee te praten!

Zoals ik al eerder 'blogde', we worden geconfronteerd, zowel met onszelf als met de ander.

En als je je eerlijk durft uit te spreken kom je veel 'nieuwe tijds' mensen tegen.

'Veilig in Jezus armen', hoezo?

😷

 Zo af en toe gaan dingen mij te ver...

Wat voor een taalgebruik is dit?

Al doe ik nog zo mijn best, daar kan ik niks mee!

Zalvende dooddoeners, vreselijk...

Symboliek is prachtig, maar laten we het niet misbruiken.

Als je even niks te melden hebt, wees dan beter een tijdje stil.

De confrontatie met...Onszelf!

Het afbeelden van de reeds bewerkte foto's lukt nog steeds niet, helaas!

 Stel je kunt door de 'angst' en de waanzin heen kijken en je niet gek laten maken

door alles wat er beweerd wordt.

Vaak is dat alreeds niet zo makkelijk, want wil je het delen of

gewoon voor jezelf houden?

Neem nou die kans op een nieuwe 'uitbraak', een tweede golf.

Geef het maar een naam.

Want wat zijn we werkelijk aan het doen?

We ondermijnen onze opbouw van de natuurlijke immuniteit, dat is namelijk

wat een redelijk gezond lichaam ( en geest) doen.

Maar hoe ondermijnen we die dan?

Door ons verregaand af te schermen; de anderhalve meter, het mondkapje en het eindeloos 

wassen van de handen! Door dat gedrag zaaien we angst en..verdeeldheid!

Je eigen gezond verstand gebruiken lijkt taboe te worden en is op den duur

nog gevaarlijker dan welk virus dan ook!

Ken je het papegaaien-fluister spel?

De een begint met iets in de anders oor te fluisteren...die datzelfde weer in de oor van een ander fluistert en zo gaat dat de kring rond.

Aan het einde van het spel vertelt de laatste wat hij gehoord heeft wat de eerste influisterde...

Vaak is dat verbijsterend wat men dan gehoord meent te hebben!

En dat is wat er nu gebeurt, een ondermijnend gedrag.

Via een ingewikkelde omweg toch de bewerkte foto gevonden!

963Hz Energy CLEANSE Yourself & Your Home | Healing Frequency ➤ Heal Old...

Ooit was het Stilte-dag op Spijkerbed...

Voldoen aan verwachtingen, moet dat?

Voldoe jij regelmatig aan wat er van jou verwacht wordt?

Je trekt je er natuurlijk niks van aan, maar dat is niet waar!

Natuurlijk willen we daar niks van weten;

Nee, ik trek me er niks aan!

Gelukkig zijn er opties;

Je van de domme houden...

Ineens excentriek worden en roepen dat je nou eenmaal anders bent.

Ja, je bent verder, je bent vrij!

Gatsie, want aan die verwachting kan ik echt niet voldoen...

Waarom kom ik dan steeds vaker mensen tegen  die het voor mekaar hebben?

Heb jij het helemaal voor elkaar?

Of is dat een illusie die je graag in stand wilt houden?

Mocht het erg pessimistisch klinken, vergeet dan niet dat het je eigen pessimisme is!

Wordt het niet eens tijd voor een nieuwe header hier?

 Nou de meeste stemmen gelden..

Hihi, en dat terwijl er weinigen reageren.

Toch blog ik nog steeds voor... Mezelf!

Te persoonlijk.

 

 Gedachtes die je dwars gaan zitten..

Vind ik het nog erg als ik niet meer wakker word?

Waarom voel ik de drang tot leven niet meer?

Eruit stappen is geen optie voor mij...

Ik heb 2 zoons!

Tja,dan is gewoon doodgaan al erg genoeg...

Want ik mis nog steeds mijn ouders!

Nee, zoiets zou ik mijn zoons nooit bewust aandoen, ik ben er nog steeds

en praat graag met ze...Er alleen maar zijn is soms meer dan genoeg.

En 70 is nog veel te jong, te jong om bewust te vertrekken.

Ooh, de meest ideale vader was ik nooit..vraag me niet hoe dat zat.

De laatste 'doodswens' die ik had was in Slingedael.

Gewoon in slaap vallen en niet meer wakker worden.

Ik voelde me immers 'klaar'!

Maar kan het nog veranderen, kan ik nog een doel tot leven vinden?

Eerlijk gezegd kan ik mij daar niets meer bij voorstellen...

Opnieuw even zomer!

 

Vandaag weer even een uurtje in de zon gezeten!

En dat terwijl ik me helemaal had ingesteld op de herfst...

Nog een paar komende dagen zomer, wat heerlijk!

Persoonlijke berichten laat ik even achterwege...

Lekker buiten in de zon muziek luisteren!

Of het downloaden van nieuwe Alcatelfoto's al lukt?

Nee,nog steeds niet!

De lampen?

Hoe raad je het zo...

Dan maar weer een kat?

Poppie zal vast wel goed terecht zijn gekomen...

 Het kwam even in mij op...

Misschien is een wat oudere kat wel goed gezelschap voor me.

Een kat die altijd al een binnenkat was voordat hij in het asiel terecht kwam...

Dan denk ik weer terug aan Poppie...

Het dierenasiel waar ik haar ooit 'gekocht' heb is er nog steeds.

Uiteindelijk is mijn flat er groot genoeg voor!

Gewoon alle deuren open laten staan zodat ze/hij lekker kan rondscharrelen...

Maar ik laat het nog even betijen, want een vriend van me

had een paar kippen gekocht voor in zijn tuin.

Achteraf viel het hem erg tegen...het was veel meer werkt

dan hij had ingeschat.

De kippen zijn weg en hebben nu een goed onderkomen.

Tja, van die kat weet ik nog niet, weet uit ervaring dat het best zijn aandacht nodig heeft.

Én verzorging!

Een Huiskat past wel goed bij een Huismens...

😻

Even laten rusten?

 Het lijkt me beter om alles even te laten rusten....

Alleen morgen toch nog een bericht;

De kat.

Lampen...

 

Nou het gaat nog niet zo goed met de foto's plaatsen!

Lichamelijk contact?

 Hoe lang is het geleden dat ik ben 'aangeraakt' en wanneer heb ikzelf

iemand voor het laatst aangeraakt?

Soms was iemand gewoon een hand geven al genoeg of een fysiek schouderklopje...

Laatst was er een wat oudere dame aan het afrekenen bij de kassa.

Haar boodschappen zetten mij aan het denken...

Ze had een mondkapje op en sprak tegen de cassiére...

Het werkt erg vervreemdend als je de mond van iemand niet ziet.

Vanmorgen toen ik wakker werd realiseerde ik mij ineens hoelang het geleden was dat ik...

Nou, het is niet anders en ik zal zeker niet de enige zijn!

En aan het eind van de middag....

 Ja, toen dacht ik weer even;

Zal ik eens hier over bloggen?

Maar er ging teveel mis...in mijn hoofd!

Het werd weer een bipolaire chaos, een zwaar geworstel waar niemand iets mee kan.

Want zo werkt het...afstand en toch liever zoveel mogelijk

oppervlakkigheid. Jammer maar daar ben ik niet meer toe in staat!

Geen positieve sausjes meer over dat wat niet meer goed voelt...

Maar ook geen dramatisch geklaag, want zo leef ik niet,

zo zit ik niet in elkaar.

Die corona-gekte heeft veel mensen wakker gemaakt

maar ook veel mensen doen vluchten in het; Daar komt het allemaal door!

Dat bericht wat ik aan het eind van de middag in mijn hoofd had...

nee, dat haalde het nazomer-daglicht niet meer.

Mystical Whirling Flames ~ Shastro

Mijn nieuwe mobieltje maakt prachtig foto's!

Dit is nog een oude foto en...de nieuwe 'lay-out' is nog niet makkelijk...

 Tevens schijnen ze makkelijk naar mijn laptop te krijgen zijn!

Over anderhalf week trek ik Gouda in om samen met 'Gerrit' de steegjes te gaan fotograferen!

Dit keer dan met mijn...FOON, Ben benieuwd, het is weer de hoogste tijd

voor een nieuwe Gouda-reeks.

Waar je absoluut niet over schrijft!

  

Over mijn liesbreuk heb ik toen nog wel geschreven, het was ellendig en heel pijnlijk.

De operatie was best een ramp, iedereen had me verteld;

Ach, het is een fluitje van een cent!

Maar...wat een rampzalig bijverschijnsel was, is dat ik incontinent werd!

Volgens mij heb ik daar nooit over geschreven, want het is een ramp!

Al bijna 3 jaar loop ik rond met 'gevarendriehoekjes in mijn kruis...

En...het werkt vaak ook nog eens niet!

Ja,zoiets zet werkelijk je leven op z'n kop.

Eigenlijk belemmert het mij in alles wat ik doe.

Écht, veel te persoonlijk!

Het bloggen op zich heb ik altijd met liefde en betrokkenheid gedaan...
De enige manier waarop ik nog verder kan ( wil?) bloggen is heel persoonlijk.
Niet meer in mijn achterhoofd; kan dit wel?
Ach, ik hoef daar niet veel voor te doen...
Lichamelijkheid beleven we nou eenmaal zelf.
Wil je het perse delen?
Ben er niet te beroerd voor, je mag me mailen.

Vandaag ging het meerdere keren over het alleen leven.
Inmiddels was ik ervan overtuigd dar het voor mij het beste was...

Maar er blijkt een stukje wanhoop/ twijfel  in te zitten.
Zou ik het liefst met een man als partner willen, of misschien toch een vrouw?
Eigenlijk een nieuwe manier van denken...
Als 70 jarige en vader van 2 zoons hoef ik geen voortplantmogelijkheid meer.
Vandaar mijn mogelijkheid tot vrije keuze!
En dat ligt er weer aan hoe vrij je bent!
Dus hoe vrij ben ik?

Glimlachen om jezelf;
Ben ik dan echt de enige 70 jarige?

Zoals het werkelijk is;

Nee, ik schrijf er niet over.

Het is geen blogbericht!

Guided Wim Hof Method Breathing

Een tijdje dicht.

Op Spijkerbed is het nieuwe systeem

vandaag automatisch ingevoerd.

Mijn plezier in bloggen staat even op...

minder dan 0!

Vandaar even geen berichten.

Tot spoedig?

Mijn andere wereld.

Ondanks dat we tegenwoordig van alles weten over 'energieën' geloven we zelden in

de speciale..

Dat is eigenlijk wonderlijk, want als je ze ervaart, lijk je al snel een fantast.

Of een zwever...

Gelukkig met tussenpozen ervaar ik ze...Nee, ik zie geen geesten in mijn huis

of dat soort dingen.

Neem nu het simpele als de verdeling van de energie in je huis!

Als je er open voor staat ervaar je ze...

Maar ik ga hier niet te diep op in...

Het is wel zo dat ik hierdoor vaak speciale ontmoetingen heb.

Ik ben nuchter en aards genoeg om die eerst een kans te geven.

Voordat ik er iets mee ga doen.

Rituelen en...renoveren.

Laat ik voorop stellen dat dit schrijven niet algemeen geldend is!
Als je goed kijkt én luistert zul je merken dat iedereen een 'handicap' heeft.
De mijne is meer 'geestelijk'.
Dankzij mijn leeftijd heb ik natuurlijk ook diverse lichamelijke,
de meeste zijn bijna algemeen te noemen.
Ze zijn vaak lastig en moeilijk mee om te gaan,
vooral het accepteren van je beperkingen.

Mijn altijd aanwezige handicap is en blijft;
Bipolariteit....( vaak als stoornis ervaren)
Mits je het onder controle hebt is het geen stoornis
maar eerder een verrijking te noemen.
Ermee omgaan is een hele klus.
Soms heb ik het in de hand, soms niet zo...
Als bipolair heb ik een bijna natuurlijke weerstand tegen regels.
Vooral regels die maatschappelijk bepaald worden door 'buitenstaanders'.
In deze is de 'regering' of het systeem een buitenstaander.

Toch tracht ik mij keer op keer min of meer aan te passen.
Maar zo af en toe breekt mij dat erg op en raak ik
een beetje 'mijn eigen weg' kwijt.
Vreemd genoeg blijf ik wel altijd op...Het Pad.
Daarin kan regelmaat en kunnen rituelen mij ondersteunen.
Echter, keer op keer moet ik ze bij stellen en aanpassen aan het NU.

Over rituelen kan ik vrij simpel zijn;
Dat zijn zaken als 'mediteren', naar eigen inzicht.
Waxinelichtjes branden en wierook.
Vaak ook de yoga...
Rustgevende muziek en het lezen van de voor mij
ondersteunende boeken.
Maar zo is het ook aangaande tv kijken!
Ik mijd sensatie tv...het gluren bij de buren principe..
Liefst verrijkende programma's zoals over de natuur
en over spirituele ontwikkelingen en oude religies.
Oude culturen en dat soort zaken.

Het vereist vaak het nodige 'zap' werk maar ze zijn er wel degelijk!

En dan dat renoveren?
Dat is vaak een kwestie van...je leven opnieuw inrichten.
Aangepast aan waar en wat je nu bent.
Dat vraagt om zelfonderzoek...
Gek genoeg doe ik praktisch gezien nu weer erg veel met feng shui.
En dat werkt wel degelijk!

😇 ( Dit lijkt bijna een serie te gaan worden, maar dan wel vooral voor eigen gebruik.)

The magic of the house?

Ja, het was weer een magische dag!

Alles gaat in de renovatie! (De alleengaande.)

Geen afbeelding vandaag.

Zal ik het maar gewoon bekennen en dan de reacties uitzetten?
Ben hier a.s. december 2 jaar...en heb het redelijk gered.
Zelf ervaar ik dat soms anders, maar de kritieken zijn hier op zich positief!
(Hihihi)
Tja, hoe lang kan je nog dingen uitstellen als de nieuwe jeugdige
leeftijd van 70 hebt bereikt?
Geen partner die op me let...dat heeft z'n voordelen maar ook
z'n nadelen!
Gelukkig is hier de mogelijkheid tot 'begeleiding', maar alleen als je dat echt wil.
Een prima en uniek systeem waar ik int begin nog erg aan moest wennen...
Maar laat ik het maar eens hebben over de noodzaak van mijn renovatie...;
Regelmaat brengen in mijn dagelijkse leven?
Alles opruimen voordat het weer een te grote klus wordt?
Eindelijk eens echt aan mijn conditie werken?
( Durf nog steeds niet op mijn analoge weegschaal te gaan staan )

😒😎

Gelukkig is er in dit blogje voor niemand iets herkenbaar...

😲

Op een blog moet je altijd een beetje voorzichtig zijn met 'eerlijkheid'.
Oké, aan de niet-uitstap kant van mijn bed ligt al een tijdje een stapel met schoon, maar onbekend wasgoed.
Vandaag haal ik eindelijk die schone handdoeken er eens tussenuit.
Opvouwen en 'bereikbaar' opbergen!
( Ergens anders op een hoop gooien misschien?) 😈

Tot zover mijn halve eerlijkheid...

Op de vensterbank gebeurt van alles...

Soms vind ik alles mooi en zie overal schoonheid in...
Zal ik dit weekend bloggen?

Maar waarover zal ik nog bloggen...
Zijn we in een goedkope horrorfilm terecht gekomen!

Gelukkig blijf ik alles mooi vinden..
Neem nou die boeddha met die 2 vaasjes,,,
Als het licht er mee speelt vind ik ze extra mooi.

Het is nu 6:40 en dat op mijn 'vrije' dag?
De schemer schemert nog, dat geeft mij een veilig gevoel.
Straks weer even mijn bed in...maar dat voelt vaak niet zo lekker. Hoe ziet 'vrijheid' er eigenlijk uit?
Als je goed kijkt en 'voelt' bestaat de echte vrijheid niet eens...

Vrijheid is min of meer een persoonlijke keuze...
Wat beschouw jij als vrijheid of onvrijheid?

Eerst maar eens lezen wat ik als vrijheid omschreven heb.
Misschien word ik dat wijzer van mijn oude schrijfsels...
Ben benieuwd!


Vrijheid  (klik)

Lezen, laat op de avond.

Prachtig om weer eens verleid te worden door een mede blogger.

Want soms is een stimulans gewoon even nodig, zeker voor
een onderwerp waar weinigen op wachten!
Het Ik en het Ego...
Kan je dat eigenlijk wel scheiden en vooral...
is dat wel nodig?
Zelf ervaar ik (ik?) daar niet echt een scheiding in...
Ja, je kan inderdaad een verhard Ego hebben...
Dat kan tegen je werken, maar het ego op zich?
Daar is niks mis mee...Nuchter gezien is het iets
dat je tijdens je leven hebt opgebouwd.
Het Ik is slechts de drager..je bent ermee geboren.
Als je het Ik ervaart begin je te huilen...vlak na de geboorte.
Daarna wordt je Egootje opgebouwd, steen voor steen.
Bijna als een torentje waar je IK in gaat wonen...
En dat kan uit de hand lopen...
Dan kan je inderdaad een gevangene worden van dat ego-torentje.
Moet je dat Ego dan werkelijk gaan afbreken of kan je 
het beter één laten worden met dat IK.

Pas dan kun je ervaren;

Ik ben, dus ik besta.