Het rad van verandering. (1.)

De zelfverwerkelijking van de mens als Persoon komt niet zonder zijn toedoen tot stand. Integendeel, zij hangt stap voor stap van zijn medewerking af. Uiteindelijk is ze het gevolg van ononderbroken oefening.

Wanneer de mens met zijn volle bewustzijn deze 'oefening zonder onderbreking' op zich heeft genomen, dan is hij aangetreden op de Weg. Dan staat het rad van verandering niet meer stil. Wanneer het stilstaat, valt het om en zit de mens vast.

Het kernstuk van verandering is drievoudig:

1. Wat met het wezen in strijd is, moet worden opgegeven.

2. Wat opgegeven wordt, moet versmolten met de grond van ons wezen ( integratie ), die alles opneemt, verandert en opnieuw tot leven brengt.

3. De kern die vanuit de grond vernieuwd opduikt en gestalte aanneemt, moet worden waargenomen, opgenomen en zich kunnen ontplooien, als iets waar we zelf verantwoordelijk voor zijn ( articulatie van het wezen uit ).

Maar aangezien dat wat wij prijsgeven eerst moet worden waargenomen als in strijd met het wezen, en de kern die gestalte aanneemt, eenmaal in de wil opgenomen, alleen kan uitgroeien als wij deze kern beproeven, ( reïntegratie met het wereldlijke ik ) heeft het rad van verandering vijf spaken:

Iedere onderdeel van het wentelen dient op zijn eigen manier het ontstaan van een gesteldheid waarin de mens die verder komt, transparant wordt voor het Zijn.

Geen van de stappen mag ontbreken. In elk ervan zijn, als deze zich werkelijk voltrekt alle anderen inbegrepen.

En toch heeft elke stap zijn eigen betekenis. Daarom doet de beginner - en wie blijft dat niet zijn levenlang - er goed aan, zowel in het gewone leven als op speciale oefentijden, het zwaartepunt nu eens op dit dan weer eens op dat onderdeel te leggen.

Één ding mogen wij alleen nooit uit het oog verliezen: dat er alleen verandering komt, als het rad van verandering in beweging blijft. Iedere stap wordt alleen vruchtbaar binnen de voortdurende wenteling van het rad. De kracht voor het wentelen komt nooit alleen voort uit het getroffen zijn door een beleving, die de beweging op gang brengt.

Veeleer moet de zin van de ontvangen impuls steeds opnieuw worden bewustgemaakt; altijd moeten we opnieuw besluiten de vervulling ervan op ons te nemen, in ons geweten en met onze wil. Alleen op die wijze blijft het rad van verandering 'wentelen in opstijgende spiralen' en alleen in de voortschrijdende wentelgang is er existentieel echt wakker zijn, loslaten, één worden, vernieuwen en getuigen in het dagelijks leven.

( Ons dagelijks leven als oefening. K. von Dürckheim )

Wordt vervolgd...