Het rad van verandering. (slot)

Het laatste citaat betreffende; Het rad van verandering, slechts een hoofdstuk uit het boekje, 'Ons dagelijks leven als oefening'. Iets spreekt je aan of spreekt je niet aan.

Dit boekje sprak me, na een gewenningsperiode, zéér aan en wel vanwege het feit dat het alle ruimte laat voor eigen beleving en invulling. Niet het soort boek dat je aanzet om dingen zus of zo te doen, maar een boek dat je aanzet tot zèlf denken en er vanuit je eigenheid als individu eventueel iets mee te kunnen.

Wat mij betreft stimuleert het tot zelfkennis en inzicht.

vervolg van; ......welke de mens eigen is die door zijn verankering in het juiste Midden in voeling met het zijn leeft....

Daarom blijkt de kritische waakzaamheid  zowel uit het aanvoelen van het juiste zwaartepunt, als uit het leren beseffen van de verkeerde spanning, het zich laten gaan en de foutieve ademhaling.
Van wezenlijk belang is, dat dit besef krijgen van zwaartepunt, spanning en ademhaling niet wordt opgevat en beoefend op objectiverend fixerende wijze, maar als Persoon inéénwordend bewustzijn. Dus in het teken van de grondwet van ons Persoon-zijn, die zegt dat de mens is bestemd om te leven van het wezen uit, transparant voor het Zijn.
Maar het aanvoelen van wat verkeerd is, zal, evenals het tot stand brengen wat juist is, pas echt gaan werken naarmate het grote existentiële zoeken op gang is gekomen.

Voor zover een mens, ook als hij het juiste begint te beseffen, nog denkt in het coördinatiesysteem van zijn wereldlijke ik en hij zijn heil zoekt in de bevrijding, geruststelling en zekerheid van dat wereldlijke ik door  een objectiverend kennen en beheersen van het leven, zal hij ook zijn zwaartepunt, houding, spanning en ademhaling overwegend lichamelijk bezien.
Zijn verkeerde houdingen zal hij alleen medisch bekijken, en technisch- zakelijk aanpakken, d.w.z. om der wille van zijn gezondheid en werkkracht zal hij trachten deze te verbeteren. Hij zal ook het komen tot het juiste Midden verkeerd begrijpen en beoefenen, als een lichamelijke toer die voor het wereldlijke ik van nut is.
Maar dan worden de oefening van het Midden, evenals de oefening van de stilte, indien ondernomen om tot rust te komen, en ook de zakelijke geoefende ontspanning of het verkeerde bidden, tot het heilloze tegendeel van wat bedoeld wordt.
Dan helpt het de mens om tijdelijk minder pijnlijk in zijn verkeerde houdingen te blijven en dus in zijn pijnschuwend wereldlijk ik, in plaats van hem te helpen, zich dapper in de waagschaal te stellen, zich te bevrijden van zijn wereldangst en op weg der verandering te blijven door ook 'harde' oefening te aanvaarden en uit te houden.

Tot zover dit stuk van Dürckheim.

Indien ik me daar toe geïnspireerd ga voelen, zal ik t.z.t. eens omschrijven wat dit 'hoofdstuk' met mij doet of gedaan heeft.

Druk op;  ALLES  en je krijgt de hele reeks in één keer in beeld.

Wel van onderaf naar boven de hoofdstukken lezen.

Hoofdstuk één begint dan namelijk onderin.