Ziekzijn op Werkwijze.

Een van de vele boeken die ik over 'ziek' zijn gelezen heb,  

( meestal op het min of meer spirituele vlak, in ieder geval de holistische kijk op ziek zijn) was het boek;

Ziekzijn: signalen van de ziel van Rüdiger Dahlke.

Niet is zaligmakend en ik zeg altijd; alles heeft met alles te maken.., maar het boek maakte grote indruk op me.

Indruk als het gaat om anders leren kijken, anders ervaren en anders omgaan met dingen. In dit geval ziekte.

Boeken als deze neem ik voor wat ze zijn, boeken verklaar ik nooit tot 'heilig', dus een verslagpoging zal zeer subjectief zijn. Logisch, want wanneer kan een mens eigenlijk werkelijk totaal objectief zijn!

Je bent namelijk altijd "de tussenpersoon" die interpreteert, waar je je ook mee bezig houdt.
( Eigenlijk is zelfs een citaat subjectief, je kiest het vanuit je eigen interesse..)

Hoe kijkt dit 'boek' naar ziekzijn?

In ieder geval niet als zomaar een kwaal die ons overkomt, een roekeloos virus of een toevallige bacterie.

Nee, het kijkt er vooral naar op een manier die zich afvraagt, waarom waren juist wij bevattelijk voor de bewuste ziekte of kwaal. Op welke manier dan ook ontstaan.

Een pittig boek waar je werkelijk even de tijd voor moet nemen.

Zelf heb ik er best lang over gedaan om het tot mij te nemen. Tot mij nemen houdt meer in dan 'het gelezen te hebben'.

Dit is een eerste inleiding tot de stukjes die ik erover hoop te gaan schrijven.

Oppassend dan ik mijn eigen visies over dit onderwerp niet onbewust tussen de zijne schuif..

Duidelijkheid betrachten van wat van mij komt en wat via zijn hand ( boek) komt.

Zelf, af en toe weer onduidelijk ziek, houd ik mij regelmatig bezig met dit onderwerp.

Of het mij geneest door er mee bezig te zijn?

Hetzelfde als sommige mensen bij de reguliere geneesvisie kunnen ervaren; 

Het doet mij goed.

Wordt vervolgd...





..
..