En dat beschreven vanuit het 'hart'?
De objectieve werkelijkheid lijkt een werkelijkheid van geen betekenis.
Dat klinkt misschien hard, maar bij betekenis geven aan iets komen al snel gevoelswaarden zoals, fijn, mooi, prettig, lelijk, akelig enz.
Kijk eens naar de objectieve werkelijkheid van....een stoel!
Een stoel? Welke stoel dan...die zwarte, die rode met kromme pootjes of die oude leren met de scheur in de zitting?
Stop!
Veel te ingewikkeld reeds..
De objectieve werkelijkheid die ervaren wordt door het individu is moeilijk te delen, voordat je het weet sluipen er gevoelswaarden door. Moeilijker nog zijn de mogelijkheden tot omschrijven die we hebben.
Objectieve omschrijvingen als; getallen (4 poten) kleuren (rood) vormen ( vierkant), grootte ( 70cm) en noem maar op.
Objectieve werkelijkheid is dus datgene we ervaren zonder gevoelswaarde.
Kan ik, als kunstenaar, iets op papier of doek zetten op een objectieve manier? En zou ik het al proberen, is dan niet mijn keuze reeds subjectief?
Kan ik, als schrijver, iets objectief beschrijven?
Kan de kijker of de lezer hetgeen ik objectief verbeeld of verwoord heb, objectief ervaren?
Dus, in hoeverre kan objectiviteit gedeeld worden?
Ultieme objectiviteit zou geluidloos en vrij van beelden moeten zijn.
Kortom, is de mens in staat tot objectief waarnemen en hoe lang houdt hij dat dan vol?
Zelf heb ik een tijd naar een groen plastic vergiet staan staren, er lag een halve spitskool in...
Lukte het mij om dat beeld objectief tot mij te nemen?
Als je bij deze laatste zin beland bent, was je instaat het geschreven woord objectief tot je te nemen?
Dus zonder waarde oordeel of zonder het toelaten van 'gevoelens' en meningen?
Ik kan je niet vragen dat alsnog te proberen, zo werkt 'objectiviteit' niet.
De objectieve werkelijkheid is.... Geluidloze Leegte.
Mooie duidelijke taal!!!
BeantwoordenVerwijderenHet gaat goed op werkwijze.
Maar een geluidloze leegte is enkel imaginair aanwezig.
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik eens in zo'n technische geluidloze ruimte gezeten. Toen een onderdeel van het natuurkundig laboratorium van Philips. Toen het licht uitging was er enkel een absoluut niets....
Welnee: een overdonderend suizen van bloed in mijn oren, de sensatie van zwaartekracht, het voelen van kleding, het registreren van temperatuur en luchtvochtigheid.
Alles, maar dan ook werkelijk alles wat van buiten komt is subjectief als het binnen is.
Wellicht is die voorstelling objectieve werkelijk zelfs een onmogelijkheid.
Met je laatste opmerking ben ik het wellicht eens.
BeantwoordenVerwijderenDaarom tracht ik regelmatig over niets, leegte en objectiviteit te schrijven.
En wel hopelijk op een relativerende manier.