Al jaren trekt het aan me.
Inmiddels lang geleden dat ik mijn verslavingen achter mij liet.
En schoon aan de haak kwam ik er steeds meer achter wie ik werkelijk ben.
De Leegte in...
Alle druktes in het hoofd, ze zijn in feite makkelijk te delen.
Zeker voor een extrovert als ik.
Maar als de Stilte en de Leegte mij roepen kan dat niet gedeeld worden.
De jachtige maatschappij ervaart het vaak als negatief.
We moeten van alles.
Zo vreemd...daar waar ik tracht deze gevoelens te delen
ontstaat er een soort bezorgdheid bij mensen die mij lief hebben.
De behoefte aan stilte en afzondering...
Gewoon vanuit die ik ben en niet vanwege mijn omgeving
of waaraan ik mij zou storen.
Gewoon een persoonlijke behoefte.
Maar ik ben er mee bezig...
In de wereld zijn en toch niet.
Met de mensen zijn, maar toch Stil en Leeg.
Er zit schot in, dat gelukkig wel.
Langzaam groei ik verder in wie ik werkelijk ben.
Ben of geworden ben.
Dus ben.
Tja, de leegte, de Grote Leegte..;
BeantwoordenVerwijderen'k Zou er wel willen vertoeven, ware het niet niet dat het er vol zit met boeddha's. Haha.
Het scheelt dat ik mijn figuur mee heb tegenwoordig! :-)
Verwijderen