Niets bijdragen, behalve hetgeen er staat.


( Verdere eventuele info over dit weblog, helemaal onderaan de startpagina. Tevens vind je er blogs die ik volg en indien je deze blog wilt volgen, de volglijst.) En nu maar hopen dat er bezoekers zijn die dit lezen...
Een blog dat gaat over de invoelbare spiritualiteit en hoe men vanuit het holisme de dingen tegemoet kan treden.Verder is dit blog gericht op een boeddhistische levenshouding.





dinsdag

Gered van demonen.





Hoeveel vertrouwen kan je in iemand hebben?
Die avond van de thee waarin alles bij mij boven kwam wat de duivel mij ooit gebracht had!
Laat ik erbij vertellen dat ik niet in de duivel geloof, net zomin als in de God van de bijbel, maar de 'geest' blijkt rare kronkelwegen te hebben.
Diezelfde nacht, na onze bizarre ceremonie werd ik weer rond 3 uur wakker...
Dit keer zou ik me beheersen en mij niet laten meeslepen door waanideeën, dus gelijk maar wat licht aan.
Nee, licht, onnatuurlijk licht was mij werkelijk te fel en ik koos voor kaarslicht.
Zorgzaam als Hij was plunderde ik zijn voorraad slaapthee, met toebehoren en al voor mij klaargezet in mijn logeerparadijs.

Dit keer klaar wakker zittend op de rand van mijn bed....ik hoorde muziek.
Kwam het van beneden of speelde mijn mind me weer parten?
Alsjeblieft geen nachtmerries meer en ik kneep even in mijn klamme dijbeen, harder dan hard.
Ja, ik moest wakker zijn, tenzij je pijn ook kan dromen.
Thee met honing, mijn hemel ooit was ik een verstokte koffieklant en nu hingen mijn lippen aan bizarre theeën!
Waar kwam die muziek toch vandaan?
En ja, het begon weer...gedaantes al dan niet herkenbaar die mij omringden, maar ik verzette me dit keer en trapte er niet meer in, wakker als ik was.
Zuigende windvlagen, kunnen die ook al illusie zijn?
Ze trokken door mijn kamer heen en bliezen de kaarsen uit.
Heftiger en heftiger werden de beelden om mij heen, realistisch helder, begeleid door zwavelgeuren.
Het kon me niet meer schelen, mijn trots brak en ik schreeuwde, schreeuwde om Hem!
Binnen enkele seconden stond Hij naast me, dit keer echt, geen droom in een droom.
Toen we de trap af liepen trilde ik als een junk tijdens het afkicken.
'We gaan maar eens lekker vroeg ontbijten', zoals altijd met een glimlach.
Om vier uur in de nacht ontbijten, in ieder geval beter dan een vreselijke nachtmerrie.
Dat Hij me vertelde dat het geen nachtmerrie geweest was, wenste ik niet te horen.
In ieder geval was ik gered.
 Mijn verlangen naar geestelijke rust werd steeds groter...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

walterkas811@gmail.com