Zen en balans.

Balans zoeken via het 'Zen-principe'.

Je moet ergens beginnen, ergens vanuit waar je op dit moment staat...daar waar je bent met lichaam en geest, Nu.

Ongeacht of het Zen bewustzijn nieuw voor je is, je het weer oppikt of gewoon voortzet.

Kan het dan een manier van leven zijn, een aangeleerd iets?

Ja, natuurlijk kan dat...maar dan verlies je iets kostbaars.

Je raakt degene kwijt die je werkelijk bent, het belangrijkste van Zen is een vorm van evenwicht en inzicht verwerven dat bij je past. Tenzij je monnik wilt worden, maar daar ga ik voor mezelf niet van uit.

Dan nu weer over; Wat is Zen eigenlijk?

En past het bij de westerse mens?
Eerst maar eens over de mens die ik zelf ben, bipolaire aanleg noemt men het, oftewel een mens van uitersten. Het is voor mij inmiddels duidelijk dat het inderdaad in mijn hersens zit. Tegen die gedachte heb ik mij altijd heftig verzet, en wel omdat het predicaat 'ziek' er aan vastgeplakt werd. Daarom over het toepassen van de Zen- gedachte, filosofie of hoe je het ook noemen wilt, het belangrijkste is om vanuit zelfacceptatie te beginnen. Een van de reden waardoor 'Zen' niet altijd werkte voor mij, ik meende via Zen mijzelf te moeten/kunnen veranderen. Het gaat mij nu enkel nog om te leven met wie ik ben, en dat ondersteunt door de Zen gedachte.
Wellicht is dat een methode die voor een ieder is aan te bevelen, maar dat is natuurlijk aan de persoon die Zen beoefend hoe hij of zij het weet toe te passen in het leven.
Gelijk sluit dat perfect aan bij de vraag of het bij de westerse mens past...Natuurlijk, want je kunt het passend máken!
Niet zozeer door het principe te verkrachten als wel door het aan de omstandigheden aan te passen. 

Een antwoord op de vraag; Wat is Zen eigenlijk?...
Ik zou kunnen gaan citeren of eindeloos gaan herhalen wat het voor mij betekent en speculeren over wat het voor jou zou kunnen betekenen, maar dat ga ik niet doen.
Zen werkt het best als je het eenvoudig houdt.
Werken aan je balans en aan inzicht...liefst zonder al te veel 'Freud'. 
Dürckheim had het over 'Hara', je dragende middelpunt...
( Er is een label 'Dürckheim' op dit blog, daar kan je er iets meer over lezen.)  
In Zen hoeft geen haast te zijn, dus langzaam gaat dit schrijven richting; Hoe pas je het toe?
Je kunt alvast beginnen te kijken waarmee je jezelf  in de weg leeft, een goed begin lijkt me zo. 

Oké, en dan nu maar weer even de boeken in...