Zomaar ineens dacht ik weer aan hem, Simon Carmiggelt en ik zocht het op.
Ja, zo makkelijk is dat tegenwoordig.
Zijn melancholische stem bleek nog volledig in mijn hoofd te zijn opgeslagen en mijn 'leven in het Nu' kreeg daardoor een extra waarde.
Het doet me wat...
En wat het me doet is heel anders dan ik ooit gedacht zou kunnen hebben...
Zo zie je maar dat vooruitdenken eigenlijk 'on-zinnig' is.
Dat wat ik nu voel als ik hem zo zie en hoor is vrijheid.
De vrijheid die ik gevonden heb in die ik ben.
Dat is wat het me doet.
Het bewijs dat we nooit hetzelfde zijn. Ieder moment anders.
BeantwoordenVerwijderenAlles stroomt. Mooi hè. Dat betekent vrijheid hè.
Ik heb trouwens meteen even met veel plezier gekeken.
BeantwoordenVerwijderenGenoten Walter zo herkenbaar die kleine strijdjes met de liefste vreemde en ik.
BeantwoordenVerwijderen