vervolg van de Hij serie.
Er is geen schrijver, zelfs geen toeschouwer en het is geen verslag of zelfs verhaal.
Opgelost in een mist van Niet-Zijn.
De adem van de Hij die hij was blijft hoorbaar als de wind op een windstille dag.
Opgeloste beelden van wat herinneringen hadden kunnen zijn, nauwelijks zichtbare schimmen als maanlicht bij dag.
Geen woord meer over de lippen, alleen de stilte van het zwijgen.
Zijn zwijgen, want Hij is weer even terug.
Maar er is geen schrijver, zelfs geen toeschouwer en dit is geen verslag of zelfs verhaal.
Prachtig!
BeantwoordenVerwijderenMooi ook dat hier geen reacties staan.
En dat ik die stilte hier zomaar kom verpesten...
Integendeel, je bevestigt slechts de stilte. Daarvoor mijn hartelijke dank.
Verwijderen