Niets bijdragen, behalve hetgeen er staat.


( Verdere eventuele info over dit weblog, helemaal onderaan de startpagina. Tevens vind je er blogs die ik volg en indien je deze blog wilt volgen, de volglijst.) En nu maar hopen dat er bezoekers zijn die dit lezen...
Een blog dat gaat over de invoelbare spiritualiteit en hoe men vanuit het holisme de dingen tegemoet kan treden.Verder is dit blog gericht op een boeddhistische levenshouding.





maandag

Te persoonlijk en meer.




Overgebracht van Spijkerbedblog naar hier met, indien het mij lukt een aanvulling.
Zal het lukken het 'te persoonlijke' te overschrijden?

Als persoonlijke dingen te zwaar op mij drukken dan zoek ik vaak een uitlaatklep via mijn berichten hier.
Zo ook zat ik gister voor mijn toetsenbord met die bedoeling.
Na een stukje geschreven te hebben klapte ik dicht...
Het werd te persoonlijk.

Ook nu reeds heb ik dat gevoel, zelfs dit stukje is al te persoonlijk.
Maar er 'moet' wat veranderen in mijn leven...
Dat ik er niet eens over durf/kan schrijven zegt al genoeg.
Figuurlijk gesproken ben ik mij weer aan het 'inmetselen', de boel dicht aan het gooien en mijzelf onbereikbaar aan het maken voor 'de buitenwereld'.

Het gaat erg ver dit keer...
Vanmorgen werd ik wakker midden in een droom en ik wilde terug.
Maar de veilige wereld van die droom werd vaag en vlak.
De werkelijkheid veegde de droom weg als ware het een natte spons over een zojuist gemaakte aquarel.

Er gaat veel door me heen, te veel en voor een blog te persoonlijk.

In ieder geval voor dit blog.
Mijn schrijfpogingen van gisteren staan in concept opgeslagen.
Ik ga ze maar eens terug lezen en mogelijk dit bericht voortzetten op Werkwijze.

De behoefte om met dit gegeven iets te doen via mijn blogs is te sterk om hem te negeren.
Dan wint de 'angst'..

 Het niet geplaatste stukje voor Spijkerbed;
 Zeg maar gerust dat ik mijzelf driekwart jaar heb 'losgelaten' en over heb gegeven aan het onbekende.
Op Spijkerbed houd ik mijn berichten luchtig, dus het diepere achter dit hele gebeuren ga ik trachten te verwoorden op Werkwijze.
Vandaag ga ik beginnen om dat proefkonijn te ontleden...
Het mes erin en kijken waar het mij gebracht heeft.

Verder dan dit kwam ik gister niet, toen ik trachtte mijn gevoel van geïsoleerdheid te doorbreken door erover te gaan schrijven.
Mijn 2 uitersten botsen als 'gekken', de vrolijke man en de zwaarmoedige. Zeg maar gerust dat die confrontatie mij de mond snoerde.

Over dat loslaten en overgave heb ik in mijn vorige bericht het één en ander neergezet, tot aan een bepaalde grens, de grens van de pijnlijke momenten in het persoonlijk ervaren. 
Het gevolg van mijn experiment daarin (soms kon ik niet anders en ging het met mij aan de haal) was, dat ik meer en meer vervreemde van de wereld om mij heen. De wereld die ik natuurlijk min of meer zelf gecreëerd had, want ook al maken we ons wijs dat dingen nou eenmaal gebeuren, bij nader beschouwing zie je dat je daar voor een groot deel zelf aan bijdraagt.

Achteraf zou ik kunnen zeggen; dat loslaten en die overgave..ik deed het op de verkeerde manier, daarom liep ik vast.
Er was geen andere manier voor mij om het zo aan te pakken en in die zin dus geen verkeerde manier.
Als loslaten en overgave een truc wordt, een maniertje dat werkt, waar heb je je dan aan overgeven, laat staan dat je iets los gelaten zou hebben?
Het leven blijft nou eenmaal leren, vooral leren door zelf te ervaren, je eigen grenzen, je eigen beperkingen en je eigen krachten steeds weer verder te ont-dekken.
En in die ont-dekkingsreis kun je naast prachtige dingen ook pijn tegen komen.
Wordt vervolgd...

Zoals ik vaker doe met dit soort berichten, ik lees ze niet terug voordat ik ze plaats, te veel denkwerk zou mij doen schrijven vanuit iets waar ik nog niet werkelijk ben of aan toe ben.


15 opmerkingen:

  1. mooi en duidelijk geschreven Walter
    ik doe je een vriendelijke groet

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Was het een afscheidsgroet Novelle? Jouw volgen van mijn blogs blijkt beëindigd.
      Even goede vrienden hoor! ;-)

      Verwijderen
  2. Knuffel vanaf deze kant.
    Alle goeds op jouw ontdekkingsreis.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Walter,

    Gisteravond zag ik een programma op BVN...

    NTR Academie
    Psychiater Dirk de Wachter waarschuwt in zijn bestseller Borderline times voor het groeiend aantal mensen met psychische problemen. De huidige samenleving is volgens hem gekmakend.

    Psychiater Dirk de Wachter (ik had hem al eens eerder gehoord) sprak mij erg aan, hoe hij tegen het hedendaagse leven aankijkt. Vooral het zoeken naar geluk. Misschien niets voor jou, jammer dan. Maar misschien vindt je het wel interessant. Bekijk maar even ;-)

    In ieder geval heel veel goeds gewenst, groetjes Cilia

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Cilia, ik ga zeker even kijken of het programma terug te kijken is.

      Verwijderen
  4. Het blijft een lastige materie zolang we het op één of andere manier niet 'eigen' gemaakt hebben. Het is net zoveel van het een als van het ander. En soms hangen we er als een kaatsbal middenin. Tot de rust weer wat hersteld is en weer een beetje vat krijgt op alles en niets. Die beide kanten hebben we in ons , maar ze tegelijk leven is lastig.

    Ik heb het natuurlijk ook over mezelf hè ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Natuurlijk gaat het over jezelf, hihi...gelukkig spreekt het me wel aan! ;-)

      Verwijderen
  5. Herkenbaar Walter en moedig het te plaatsen. Het vervelende met persoonlijk bloggen vind ik zelf dat mensen soms zo de verkeerde kant op denken, je denken te begrijpen maar dat helemaal niet het geval is. is ook heel moeilijk, zeker als je iemand alleen virtueel kent. Maar het maakt mij vaak droeviger en geïrriteerd. :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad Margreet, dat is de schaduwzijde en toch merk ik vaak dat het meer goed dan kwaad bij mij doet.
      Bij veel van dit soort berichten merk ik dat het gauw ervaren wordt als ware ik zeer ongelukkig en altijd op zoek.. naar Joost mag weten wat. Ik wil natuurlijk niet alles afdoen als projectie van de lezer, want ongeacht waar een reactie uit voortkomt, het sterkt mij altijd en geeft mij hoe dan ook meer inzicht in mijzelf...Vooral als een reactie mij irriteert!
      Dat had ik vooral in het begin wel eens toen ik pas blogte. Nu kan ik dat veel beter relativeren en ook helderder onderkennen waardoor iets mij irriteert.
      Die irritatie zegt vaak het meest over mijn eigen onzekerheden.
      Morgen plaats ik een bericht over iets waar ik door dit bericht te plaatsen veel aan gehad heb/heb.

      Verwijderen
    2. haha ja dat heb ik ook weleens gemerkt dat mensen denken dat je op zoek bent of altijd ongelukkig, vaak is het al voorbij als je erover schrijft zelfs. Ik denk niet dat alle irritaties wat zeggen over mijn onzekerheden, zo ervaar ik dat niet, maar ik zou kunnen onderzoeken waarom het irriteert. Ik geloof toch dat het juist is dat mensen me denken te kennen en dat ik dat zelf niet zo voel. Het is eigenlijk teleurstelling. Maar ook wel soms een onvermogen in mezelf om me duidelijker te laten kennen(dus toch haha)

      Verwijderen
  6. Je bent weer een paar ervaringen rijker op die ontdekkingsreis van het leven,
    -over het leven,
    -in je leven,
    -over je leven,
    -aangaande je leven
    -des levens (bijna negen levens)
    En de pijn van het botsen van die twee Walters,..... ze zeggen dat jeuk erger is dan pijn.
    Sterkte met het krabben.
    Ben benieuwd naar het vervolg.......

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Met krabben moet je toch ook wel voorzichtig zijn, als je te lang door krabt kan dat op zich weer pijn gaan doen en als die pijn geneest gaat dat ook weer jeuken, enz. enz. ;-)

      Verwijderen
    2. Tegen die logische wijsheid kan ik niks tegenin brengen.... ;-) behalve dat jij zelf krabt. !!!

      Verwijderen
    3. Gelukkig krab ik inderdaad zelf, dat scheelt weer kwaad worden op een ander. ;-)

      Verwijderen
  7. Dit wens ik jou vandaag Waltertje:

    Weg zweven,
    Zweven in je eigen wereld,
    Zweven in een wereld waar anderen niet kunnen komen,
    Een wereld waar je helemaal jezelf kunt zijn,
    Een wereld waar je dromen uitkomen,
    Zweven,
    Hoog zweven boven de wolken,
    Zo licht,
    Zo helder,
    En zo mooi,
    Zo mooi als een engel,
    En zo zacht, als je op een van de wolken naar strijkt.
    Net zo zacht als zacht als een donzen deken.
    © GerJoMi

    BeantwoordenVerwijderen

walterkas811@gmail.com