DE ROEPING. (vervolg en een tussendoor bespreking.)

Dit keer beginnende met een inleiding van mij zelf. ( de blogbeheerder.)

Alleen al het feit dat dit schrijven niet ontstaan is door het 'knippen en plakken', maar door intens te lezen en dan met de hand over te typen, deed me besluiten om verder te gaan vanaf blz. 52.

Niet uit gemakzucht maar vanuit een groeiend inzicht over waarom ik dit als onderwerp genomen heb.

Tot in den treuren het hele boekje overtypen voegt voor de lezer eigenlijk niks meer toe, integendeel!

Dus bij deze;

Blz. 52. Het effect.
Dat wij door het geloof wedergeboren worden, stelde hij.
Maar Calvijn scheidt beide niet, waar geloof is daar is ook wedergeboorte.Altijd heeft Calvijn als hij sprak over de heilsweldaden van Christus ze gegrepen in één greep.
Hij stelde eerst de eenheid en maakte dan pas, voorzichtig, onderscheidingen.

Blz. 53.
Het schijnt alsof de evangelist de orde omkeert, als hij de wedergeboorte laat voorafgaan aan het geloof, daar zij immers een vrucht is van het geloof en daarop volgt; Ik antwoord dat het een heel goed met het ander overeenkomt, want door het geloof ontvangen wij een onvergankelijk zaad, waardoor wij tot een nieuw goddelijk leven worden wedergeboren, en toch is dat geloof zelf ook een werk van de Heilige Geest, die woont in niemand anders dan de kinderen Gods.
Tot zover Calvijn.
...,dat de wedergeboorte ( is ook de bekering) een vrucht is van het geloof en daarop volgt.
Hoe lost Calvijn dit probleem op? Op deze wijze dat volgens hem het geloof wederbaart maar tegelijk ook zelf tot de wedergeboorte behoort. Het is één werk Godds.

Blogbeheerder; In dit laatste stuk van het boekje DE ROEPING is er meer wél dan niet onderstreept!
Vandaar dat ik een keuze moet maken.

Blz.57.
De belijdenisgeschriften 
...in de geest van Calvijn.........het oren van het Woord en de werking van de Heilige Geest.
....De wedergeboorte geschiedt door het Woord der Evangelies.
,,,,Eerst is gesproken over de val van de mens (art.13) en over de erfzonde (art.14) en dan pas wordt gesproken over de eeuwige verkiezing Gods.
Van daaruit is er dan verder sprake van de barmhartigheid en rechtvaardigheid Gods in het verkiezen van sommige zondaren en het in hun verderf en ondergang laten liggen van anderen, waarbij nog opgemerkt wordt; waar zij zichzelf  in geworpen hebben.
De leer der verkiezing is dus ook in de NGB geen a priori waar men heel de geloofsleer aan ophangt,....

Hier begint het voor mij als schrijver, echt te vermoeiend te worden.
Ik las een fikse pauze in!