Maar er is ook; De mens Alleen, die zich erg alleen voelt.

Ja zeker is die er...
Dan voelen we ons even vreselijk alleen...in alles.
Even voelen we niet die krachtige en strijdlustige mens in ons...
geen ander lichaam om even tegen aan te liggen, gewoon, niet meer dan dat.
Je ogen eenzaam in de ogen van de ander laten rusten en voelen dat er ook een alleen is, dat niet meer zo vreselijk alleen voelt.

Zo kan er het denken in de nacht zijn, soms nare en eenzame gedachten...geen klankbord naast je, die jou in feite niet eens helpen kan...
Maar dat hoeft dan ook niet...want je even niet letterlijk alleen voelen kan je dan toch wat steun geven.

Dan blijkt alleen zijn een hele kunst, ja zelfs een hele strijd.
Een strijd die je even helemaal alleen zal moeten voeren.
Dan doet alleen zijn gewoon...
pijn.

Ook dat alleen is er.