Maar waar ben ik eigenlijk?

 

Hoe of wat, waar en wanner?

In de Bijlmer, 30 jaar en pas gescheiden, een rusteloos en verdrietig leven lag voor me...

en toch daardoor juist heel bijzonder.

Ik zocht mijn ware Zelf, maar wist niet echt hoe en waarom!

Het Boeddhisme kwam iets later,

dus werd ik nooit een echte Boeddhist

dat hoefde niet, want de kern was al in me...

Klaar om te springen

en niet wetend hoe

sprong ik

Alles wat ik niet was, verkende 'ik'..

Vandaar dat ik steeds minder tekst heb.

Misschien alleen nog in mijn absolute stilte.