Totaal vervreemd voel ik mij.

     lLeeg blijf ik achter...

De begrafenis is voorbij...

Door omstandigheden kon ik het niet bijwonen.

Mijn zoons en hun moeder zijn gegaan, nu komt de nasleep!

Wat mezelf aangaat; het lijkt alsof ik in een soort coma ben geraakt.

Mijn oudste zoon, alweer jaren geleden!

Verdoofd hang ik de hele dag voor you-tube... en hou de boel in huis een beetje op orde.

Mijn hoofd lijkt letterlijk leeg, echt denken lukt gewoon niet!

Mijn begeleidster van hier gaat het voor me uitzoeken... over een erfenis enzo.

Hij had een dure flat in Amstelveen.

Daar is nog schilderwerk van mijn vader en familie foto's van het gezin.

Het is zeer vreemd, ik had al jaren niets meer met m'n broer. Soms belde we elkaar op de verjaardag, maar dat was allang afgelopen..

Na het overlijden van mijn ouders bleef er niets meer over. Geen enkel contact meer.

Dat ik hem nog zag is alweer +/- 6 jaar geleden, hij is nog hier geweest met mijn jongste zoon.

En dat was het...

Het plotselinge overlijden van mijn broer heeft pijnlijke herinneringen bij me losgemaakt...

Alsof hij een soort stille troost was voor jaren van intense zorg en verdriet.

En nu is alles ineens voorbij.

Leeg blijf ik achter want leeg voel ik mij.

Met mijn oudste zoon is er contact via mijn begeleidster en natuurlijk soms ook met mij.

Leeg en bijna blanco, zo voelt het nu.

Zojuist trof ik Lisa (beg.) op de gang.

Vanmiddag nog even een gesprek met haar...

Leeg en erg alleen voel ik me...