....legde de Melkweg er zich als een lichtend litteken overheen.
blz 157.
Alleen de man met het vlammende teken op zijn voorhoofd was nog zichtbaar. In stomme wanhoop strekte Eva haar armen naar hem uit, opdat hij zou wachten en haar aanhoren, maar hij stond al op het punt het gelaat af te wenden.
Toen zag ze dat een man op een wit paard in razende vaart vanaf de aarde door de lucht naar de hemel omhoog schoot, en ze herkende Swammerdam in hem. Hij sprong van zijn paard, ging naar de man toe schreeuwde hem iets toe en greep hem toornig bij de borst. Vervolgens wees hij gebiedend naar beneden op Eva.
Zij wist niet wat hij wilde. Haar hart bonsde bij de gedachte aan het bijbelwoord waarin gezegd wordt dat het hemelrijk moet worden ingenomen met geweld.
Haar smeken week als een schaduw van haar en zij beval, net als Swammerdam het haar geleerd had, in het triomfantelijk bewustzijn van haar eeuwige zelfbeschikkingsrecht: dat de bestuurder van het lot haar zou voortjagen naar het hoogste doel dat een vrouw kan bereiken, meedogenloos, doof voor haar smeekbeden als ze zwak zou worden, voorwaarts, sneller dan de tijd, voorbij vreugde en geluk en er doorheen, zonder haar rust te gunnen, zonder een ademtocht onbenut te laten, al zou het haar duizendmaal het leven kosten.
wordt vervolgd
Opmerking van mij, niet zozeer over het boek alswel over de manier waarop ik het las.
Zonder verwachtingen erin gedoken, mij bij elke zin niet afvragende waarheen de lezer geleidt werd, gewoon lezen. Lezen wat er staat en trachten er niet verder over na te denken al tijdens het lezen.
Het resultaat van het lezen op deze manier was wonderlijk.
Zoals ik het hier plaats op Werkwijze als vervolg is het misschien een leuke uitdaging dat ook eens op die manier te proberen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
walterkas811@gmail.com