Dürckheim.

Een kort stukje uit het hoofdstuk;

De helende kracht van het zuivere gebaar.

Het rijpen en mondig worden van de mens is een ontwikkeling, die zich niet, als het rijpen van een vrucht in de ruimte der 

natuur vanzelf voltrekt.

Het is een proces waar de mens zelf aan mee moet werken. Binnen de ruimte van de natuurlijke aandriften komt een drang tot vervulling door de beweging waar onze natuur ons toe drijft, eenvoudig toe te laten. Het is voldoende zich over te geven aan een aandrift die iemand met elementaire kracht aangrijpt en de vervulling voltrekt zich vanzelf.

In de  ruimte van de geest is het heel anders. Ook hier is het gegrepen worden door een impuls de voorwaarde voor de beweging. Maar de golf der beweging ebt af, wanneer de mens dat wat hem aangrijpt niet van zich uit grijpt, definitief besluit om dit te verwezenlijken en trouw de beweging vooruit helpt.

Verder komen in de geest betekent altijd verandering.

Iedere verandering eist het opgeven van iets dat de levensvorm tot dusver droeg, bijv. een gewoonte, een eis, een instelling, een theoretische of praktische 'positie', met leed en moeite uiteindelijk gelukkig veroverd, of zelfs de zo vanzelfsprekende opperheerschappij van de 'natuurlijke' kijk van ons ik op de wereld. Omdat het opgeven van alles, waarmee wij onbewust en natuurlijkerwijze, uit gewoonte of onwetend zo vanzelfsprekend één waren, zo moeilijk is, is elke verandering in de geest werk en nog eens werk, oefening en nog eens oefening, maar ook de oefening in de wijze er te zijn, helemaal, dat houdt dus in: ook de oefening van het lichaam....

Tot zover een citaat uit dit veel langere hoofdstuk.( blz 40 uit Ons dagelijks leven...)

Belangrijk voor mij hierin is de herkenning van mijn weg om uit, bijv. verslavingsgedrag te geraken. Al met al vind ik dit op zich en vrij ingewikkeld stukje om weer in mij op te nemen.

Lezen, keer op keer...dat hielp.

Lezen en 'vertalen' naar mijn eigen belevingswereld.