En aan het einde ben je 'wakker'?

Mocht je deze serie citaten voor het eerst gaan lezen,dan kun je beter Nu stoppen en eerst op het label onderin; Wakker-zijn, drukken en  dan van onder naar boven lezen.
Stel je voor..je begint een boek te lezen en dan de afloop als eerste hoofdstuk onder ogen  krijgen!


 

Wat is en was mijn bedoeling van het citeren uit het boek; Het groene gezicht?

De bedoeling was eigenlijk simpel...anders dan op mijn Spijkerbed, gewoon iets laten 'meelezen' dat op een bepaalde manier indruk op mij heeft gemaakt.

Vreemd genoeg gaf het 'citeren' voor mij een extra waarde aan dit boek. Letter voor letter typte ik hetgeen ik reeds gelezen had na en al typende ontdekte ik steeds meer diepgang, meer gelaagdheid in het boek.

De eerste keer dat ik het stuk las over Wakker-zijn, had ik zoiets van; ja, dat herken ik wel. Niet vanuit een soort arrogantie maar vanuit werkelijke herkenning!

En dan hier en nu..tot aan het eind doorgetypt van het door mij gekozen fragment is het 'stiller' in mij geworden omtrent mijn eigen 'wakker-zijn'. Mijn 'drukte' is wat gaan liggen.

Is dat een goed teken?

Ja, voor mij is dat een zéér goed teken. De gehaastheid was toch al aan het verdwijnen uit mijn wakker-zijn, wakker-worden.
Wakker-zijn staat voor mij bij lange na niet gelijk aan boven iets staan, integendeel het is juist dan keihard werken. En nog steeds van 'onder naar boven'.
Mens tussen de mensen.
Stappen hoger, dan moet je eerder denken aan het 'goeroe' zijn.

Dit stuk, dit boek draagt daar o.a. aan bij.( Aan het wakker-zijn/worden!)

blz. 213/214 Het groene gezicht van Gustav Meyrink.

Het verlangen van de sterfelijke mens de gestalten der bovenaardsen te aanschouwen, is als een kreet die ook de fantomen uit de onderwereld wekt, omdat zulk een verlangen niet zuiver is: omdat het hebzucht is, in plaats van verlangen: omdat het in de een of andere vorm wil 'nemen' in plaats van te roepen: 'leer mij te geven'.
Een ieder die de aarde als een gevangenis ervaart, iedere vrome die om verlossing roept, zij alleen bezweren onbewust de wereld der geesten. Doe jij dat ook. Maar: bewust!
Of er voor hen die het onbewust doen, een onzichtbare hand is, die de moerassen waarin zij onherroepelijk terecht komen, kan omtoveren tot eilanden? Ik weet het niet. Ik wil er niet over strijden - maar geloven doe ik het niet.
Wanneer je op de weg van het ontwaken door het rijk der geesten trekt, zul je langzamerhand gaan inzien dat het slechts gedachten zijn die je plotseling met je ogen kunt zien. Dat is de reden waarom ze je zo vreemd voorkomen, als geestverschijningen; want de taal der vormen is anders dan de taal van het brein.
Dan is het tijdstip aangebroken waarop zich op de wonderlijke verandering voltrekt die je kan overkomen: de mensen om je heen zullen schimmen worden. Allen die je lief zijn geweest, zullen plotseling onwezenlijk worden. Ook je eigen lichaam.
Het is de afgrijselijkste eenzaamheid die je je maar kunt voorstellen. Het is de pelgrimstocht door de woestijn, en wie daar de bron des levens niet vindt, komt om van de dorst.
Alles wat ik  je hier heb gezegd, staat ook in de boeken der vromen van alle volkeren: de komst van een nieuw rijk, het wakker-zijn, de overwinning van het lichaam en van de eenzaamheid.
Toch scheidt een onoverbrugbare kloof ons van deze vromen: zij geloven dat de dag nadert waarop de goeden zullen ingaan in het paradijs en de bozen in de hellepoel zullen worden geworpen - wij weten dat er een tijd komt waarin velen zullen ontwaken en van de slapenden gescheiden zullen worden, evenals de meesters van de slaven, omdat de slapenden de ontwaakten niet kunnen begrijpen - wij weten dat er noch kwaad, noch goed bestaat, maar alleen een 'niet-juist' en een 'juist'- zij geloven dat 'wakker-zijn' betekent: het openhouden van de ogen en van andere zintuigen, en het opblijven gedurende de nacht, opdat de mens zijn gebeden zal kunnen verrichten - wij weten dat het 'wakker-zijn' het ontwaken van het onsterfelijke ik is - zij geloven dat het lichaam veronachtzaamd en veracht moet worden omdat het zondig is - wij weten dat er geen zonde bestaat, omdat het lichaam het begin is waarmee wij moeten aanvangen en dat wij op aarde afgedaald zijn om het te transmuteren tot geest - zij geloven dat wij ons met ons lichaam in de eenzaamheid moeten begeven om de geest te louteren - wij weten dat eerst onze geest moet ingaan in de eenzaamheid voor er sprake kan zijn van een verheerlijkt lichaam.


Het is aan jou om je weg te kiezen: óf die van ons, óf die van hen. Het moet je eigen vrije wil zijn. Ik mag je niet raden. Het is heilzamer uit eigen vrije wil een bittere vrucht te plukken dan op raad van een ander een zoete vrucht van een boom...te zien hangen.
Ga alleen niet te werk als zovelen, die weliswaar weten dat er geschreven staat: 'Beproef alle dingen en behoud het goede'- maar die aan alles voorbij gaan, niets onderzoeken en het - eerste het beste behouden. 

Een boek dat indruk op mij gemaakt heeft dus, net zoals de schrijver zelf.

Voor mij was het meest bijzondere tegen te komen, vooral in dit stuk van het boek, de dingen waar ik me altijd erg eenzaam in voelde staan en die toch binnen mijn innerlijk rechtop bleven.

Is hij nu één van mijn goeroe's?

Nee, mijn enige goeroe die ik volg en trouw blijf is...

het leven zelf.