Een persoonlijke afsluiting van het citaat van Gustav Meyrink over wakker-zijn', een puur persoonlijk beleven waarbij ik overeenkomsten voel met het door Meyrink geschreve.
Als het gaat om mijn eigen wakker-zijn, kan ik niet anders zeggen dat het een proces is.
Wakker-wordend, afgewisseld met wakker-zijnd.
Mijn wakker-zijn houdt o.a. in dat ik mij niet hecht aan bepaalde leringen of geschriften.
Ik volg geen goeroe's en aanbid geen 'goden'.
Sluit me niet aan bij groepen.
Mijn behoefte om wij en zij te zijn begint steeds meer te verdwijnen.
Het ik en jij, daar heb ik mijn handen al meer dan vol aan!
Kortom, wakker zijn en wakker worden is een individueel proces dat langzaam zal leiden tot een gezamenlijk wakker-zijn.
Niet meer 'wij en zij'.
Een lange weg te gaan, vermoed ik zo, maar de mogelijkheden zijn meer dat ooit voor handen.
Mijn wakker zijn gaan uitleggen via zaken als; 'ik heb het allemaal wel door', dat is niet het wakker-zijn waar ik het zelf over heb.
Een wakker-zijn dat alleen in stilte beleefd kan worden en van waaruit voor een buitenwereld ongemerkt gehandeld zou kunnen worden.
Wakker wordend, meer en meer.
