Wakker wordende...

Het citaat uit het door de hoofdpersoon 'verboden' gelezen dagboek blijkt zeven bladzijden te beslaan.

Geen punt, het leek me in dit geval niet van toepassing het in te korten of te houden bij een fragment eruit.

Voor mij persoonlijk werkt dit stuk uit het boek duidelijk ergens naar toe.

Overigens vond ik het best een 'moeilijk' boek om te lezen. Vooral achteraf, het gehele boek na sudderend in de analyserende grijze massa, bleef mij een helder gevoel over.

Een gevoel alsof bepaalde inzichten die ik reeds hoopte te hebben een wat steviger fundament gekregen lijken te hebben.

blz. 110 van het Groene gezicht van Gustav Meyrink

De ijskoude onderdompelingen van joden en brahmanen, de nachtwaken van discipelen van de Boeddha en die van de christelijke asceten, de folteringen van de Indische fakirs om niet in slaap te vallen, het zijn allemaal verstarde, uiterlijke riten, die als brokstukken van zuilen de zoekende mens het teken geven dat hier in de verre voortijd een mysterieuze tempel gestaan heeft, de tempel van de wil tot ontwaken.
Lees de heilige geschriften van de volkeren der aarde: door alle loopt, als een rode draad, de verborgen leer van het wakker-zijn: het is de ten leidende ladder van Jakob, die de hele 'nacht' geworsteld heeft met de engel des Heren, tot het 'dag' werd en hij de overwinning behaalde.

 De wapenrusting van de dood bestaat uit slaap, droom en verdoving. Als je die wilt overwinnen, moet je van de ene trede van helder wakker-zijn  klimmen naar de volgende, van nóg helderder wakker-zijn. Reeds de onderste trede van deze Jakobsladder heet: genie.
Wat voor namen zouden wij dan wel niet aan de hogere treden moeten geven! Ze blijven aan de massa onbekend en worden voor legenden gehouden. Ook de geschiedenis van Troje werd eeuwenlang als sage beschouwd - tot eindelijk iemand moed vatte - en zelf ging graven.
Op weg naar het ontwaken zal de eerste vijand die je de voet dwars zet, je eigen lichaam zijn. Tot het eerste hanengekraai zal het met je vechten. Maar als je de dageraad van het eeuwige wakker-zijn aanschouwt, die je losrukt van de slaapwandelaars - zij die denken dat ze mensen zijn en niet weten dat ze slapende goden zijn - dan verdwijnt voor jou ook de slaap des lichaams en dan is het heelal aan je onderworpen.
Dan kun je, als je wilt, wonderen doen, en dan behoef je niet meer als een kermende slaaf deemoedig af te wachten of het een wrede afgod zal behagen je iets te schenken of - je het hoofd af te slaan.
Weliswaar zal dan het geluk van de trouwe, kwispelstaartende hond - een meester boven zich weten, die hij dienen mag - dát geluk zal uiteenspatten als een zeepbel - maar vraag jezelf eens af: zou jij, als de mens die je nu nog bent, willen ruilen met je hond?


Wordt vervolgd....