Wakker....

citaat uit het Groene gezicht van Gustav Meyrink

De dromers onder hen zien, door de mazen heen, een getraliede wereld. Zij zien slechts misleidende fragmenten, handelen daarnaar en weten niet dat deze beelden slechts zinloze brokstukken zijn van een machtig geheel. 

Deze dromers zijn niet zoals jij misschien denkt, de fantasten en dichters - het zijn de ijverigen, de vlijtigen, de rustelozen der aarde, de door de waan van het doen verteerden.
Ze lijken op lelijke, nijvere kevers, die langs een gladde pijp naar boven klimmen om, eenmaal boven aangekomen, in de pijp naar beneden vallen.
Zij wanen zich wakker, maar wat zij menen te beleven is in werkelijkheid slechts een droom, van te voren vastgesteld tot in het kleinste detail en niet te beïnvloeden door hun wil.
Enkele mensen zijn er geweest, en ze zijn er nòg, die wel degelijk wisten dat ze droomden, de pioniers die doorgedrongen zijn tot de bolwerken waarachter zich het eeuwig waakzame ik verbergt. Zieners als Goethe, Schopenhauer en Kant - maar zij bezaten de wapens niet om de vesting te bestormen, en hun strijdkreet heeft de slapers niet gewekt.
Wakker-zijn is alles!
De eerste stap in die richting is zó eenvoudig dat een kind die stap kan zetten. Alleen de mismaakte heeft het lopen verleerd en blijft en blijft kreupel aan beide voeten, omdat hij de krukken, die hij van zijn voorvaderen geërfd heeft, niet wil missen.
Wakker-zijn is alles!
Wees wakker bij alles wat je doet!
Geloof niet dat je al wakker bent. Nee, je slaapt en droomt.
Ga stevig op je benen staan, verzamel al je krachten en dwing jezelf één ogenblik tot het door je hele lichaam heen tintelende gevoel: 'Nu ben ik wakker!' Als het je lukt dat te ervaren, dan besef je ook terstond dat, in vergelijking daarmee, de toestand waarin je je zoëven nog bevond, er slechts een was van verdoving en slaapdronkenheid. Dat is het eerste, de aarzelende schrede  op de lange, lange weg die van knechtschap tot almacht voert.
Ga op deze wijze voorwaarts van ontwaken tot ontwaken.
Er bestaat geen enkele kwellende gedachte die je daarmee niet zou kunnen uitbannen. De gedachte blijft achter en kan niet meer in je oprijzen; je strekt je boven haar uit, zoals de kruin van een boom uitgroeit boven de dorre takken.
Smart valt van je af als het dorre loof, als je eenmaal zover bent dat dit wakker-zijn ook bezit neemt van je lichaam.
wordt vervolgd...