Alles d'r op en d'r aan kwam ik erachter dat ik bezig was op mijn Spijkerbed berichten.
Dus helemaal opnieuw en gelijk een verandering; Namelijk, ik begin het stuk te citeren helemaal vanaf het begin.
In feite is dit citaat, een citaat vàn een citaat, aangezien de betreffende persoon in dit boek citeert uit een dagboek dat hij eigenlijk niet behoort te lezen.
Beste lezer, ik hoop dat je iets wakkerder bent dan ik was bij mijn eerste schrijfpoging.
Aangezien het om een stuk gaan dat 3 bladzijden beslaat zal ik het in gedeeltes publiceren.
blz. 207 uit het Groene gezicht van Gustav Meyrink;
Niet dat het zo moeilijk zou zijn te vinden, maar de waanidee dat je het moet zóéken - dat is de hinderpaal.
Het leven is genadig. Elk ogenblik schenkt het ons een begin. Elke seconde dringt zich de vraag aan ons op: 'Wie ben ik?'. Maar wij stellen die vraag niet. Dat is de reden waarom wij het begin niet vinden.
Maar als wij die vraag eens in alle ernst stellen, dan breekt ook nog meteen de dag aan welks avondrood de dood betekent voor al die gedachten die de koningszaal binnengedrongen zijn en die als klaplopers zitten te schransen aan de dis van onze ziel. Het koraalrif, dat zij met de vlijt van infusiediertjes in de loop van duizenden jaren hebben opgebouwd, en dat wij 'ons lichaam' noemen, is hun werk en tevens hun broed- en woonplaats. Als wij ooit de open zee willen bereiken, moeten wij allereerst in dit rif van kalk en lijm een bres slaan, om het vervolgens weer op te lossen in de geest die het van den beginne was. Later zal ik jou leren hoe je uit de puinhopen van dit rif een huis voor jezelf kunt bouwen.
Om te beginnen leek een kort stukje uit dit langere hoofdstuk me een leuke inleiding.
Zoals je gemerkt zult hebben is het begrip 'Wakker-zijn' nog niet aan de orde geweest.
Niet getreurd, dat komt uitgebreid ter sprake...zeer binnenkort!
Een 'wordt vervolgd' dus.
interessant en boeiend.
BeantwoordenVerwijderenkben benieuwd...