Ongehoord.

Op zich is ieder mens uniek door de variatie in samenstelling van karaktereigenschappen, aangeleerde of van nature aanwezige vaardigheden én door hetgeen men heeft meegemaakt en wat men daar mee doet.
Toch zou je ervan uit kunnen gaan dat al die eigenschappen, los gezien van elkaar, algemeen menselijk zijn.
De reden van dit stukje is dat ik iets in mijzelf tegenkom, dat ongehoord voelt.
Ongehoord omdat het niet makkelijk in woorden te vatten is en verder gaat dan zo maar een gemoedstoestand.
Ongehoord omdat je het nog nergens verwoord hebt 'gehoord' of gelezen.
Bij een begrip als 'algemeen menselijk' zou je de neiging kunnen hebben dat het daardoor te bespreken is, al dan niet op een makkelijke manier en juist daar lijkt een schemergebied te zijn waar een mens zich even alleen in kan voelen staan...
Juist omdat dit soort zaken niet in woorden te vatten zijn is het beter het niet op voorhand van een etiket te voorzien.
Mijn etiket zou er een kunnen zijn met een vraagteken; Alleen bij diepere denkers?
Diepere denkers zijn niet altijd herkenbaar, want vaak zijn het degenen die roepen dat anderen zo ingewikkeld denken, terwijl ze er zelf 'schuldig' aan zijn..Blijkbaar zien zij het dan wel als een tekortkoming, i.p.v.  als een verrijking van hun mens-zijn.
Het gaat erop lijken dat dit een lange inleiding wordt tot een stukje dat maar weinig regels zal beslaan.

Noem het gerust de momenten of periodes van een toestand die voor jezelf 'ongehoord' is, nooit heb je nog iemand horen spreken over dit waar je zelf geen woorden voor hebt.
Op een vreemde manier lijk je even totaal alleen te staan.
Een ander soort 'alleen'.