De keuze die je maakt.

Een keuze maken waarbij je hoe dan ook weet dat je op weerstand kunt rekenen is ontzettend moeilijk.
Kiezen voor totale eigen verantwoordelijkheid, zeg maar gerust ontstaan door vele ervaringen in het verleden.
De keuze om je terug te trekken op geheel eigen manier.
Ja, dat lijkt enorm logisch, want waarom zou je het niet op je eigen manier doen?
En daar komt de tweestrijd, mijn eigen manier van terugtrekken is om toch contact met de 'buitenwereld' te blijven houden vanuit.....
Laat ik het eenvoudiger zeggen; even nee tegen de buitenwereld zeggen is verdomd moeilijk.
Na werkelijk maanden forceren, oftewel mij door een dip heen te wurgen, besluit ik mij even gewoon terug te trekken. Met dien verstandhouding dat ik dingen wel 'open' laat, wat komt dat komt en wat ik aankan kan ik aan.

Het leven in een maatschappij die alles denkt op te kunnen lossen via medicatie die keer ik de rug toe.
Eigen verantwoordelijkheid nemen, dat is mijn persoonlijke medicatie.
De illusie van de 'pil' werkt gewoon niet meer voor mij, lichaam en geest trappen daar niet meer in.

Een keuze die ik maak geheel op eigen verantwoording.



Of dit wel of niet invloed zal hebben op mijn bloggen laat zich nog even raden.
Het ligt hoe dan ook niet in mijn aard mij te gaan verstoppen.