Verhaaltjes op Werkwijze. 1.

Weer eens wat anders, dacht ik zo...
Aardige verhaaltjes uit een boekje dat je mag nemen voor wat je wilt;
Oppervlakkige vrolijkheid of misschien toch een diepere boodschap?
Van mij mag je er gerust beide in zien hoor!

Aardig van me, hè?
Dit keer groet ik vriendelijk voordat ik het eerste stukje
via mijn ene typ vinger dit blog op pers..
Walter

Te beginnen met het titelstuk van dit boekje.

De sleutel in het donker.

Moella Nasroeddin kroop op handen en voeten over de grond, pal onder de lantaarn. 
Geen houding voor een man van het geloof, en dat om twee uur
's nachts. Drinken mag niet, maar als je het al doet, dan toch zeker niet openlijk. Dat roept vragen op.
'Moella, wat doe je daar?'
De moella zocht de sleutel van zijn huisdeur.
Nu vond men de moella een rare, maar hij was wel populair, dus al gauw kroop hij met het halve dorp over de grond, op zoek naar zijn huissleutel.
Twee uur werd drie uur, drie uur werd half vier.
Haast en spoed woonden nog niet in het dorp van Nasroeddin, dus iedereen zocht vlijtig door. 
Maar niets is onuitputtelijk en ook aan het geduld van de dorpelingen kwam tenslotte een einde. Nadat ze voor de zoveelste keer de hele omgeving hadden uitgekamd en elk steentje twintigmaal hadden omgekeerd, waren ze het zat.
'Weet je wel zeker dat je hem hier bent verloren?'
'Nee,' stelde Nasroeddin, 'ik verloor hem dichter bij mijn huis, maar daar is het zo donker.
Hier in het licht zoekt het makkelijker...'