Stukje herhaling van de laatste gedeelte van deel 1.
De eigen wil suggereert dat je kiest voor iets, maar vanuit wat kies je, vanuit de algemene deler of kies je werkelijk vanuit diegene tot wie jij gevormd bent?
Als de eigen wil klakkeloos zou werken, zouden we dan wel leren van wat er op ons pad komt?
Trouwens, moet je dan zo nodig leren...
Vraag het maar aan dat kind dat tegen alle waarschuwingen in toch de hand op de kachel legde.
De mens lijkt zichzelf tegenwoordig maar al te graag als machine te gaan zien, hetgeen niet anders is dan een vlucht voor het geheel, het hele plaatje waarin men ooit 'God' boven alles plaatste en dat wat het 'lichaam' deed slechts als de wil van God benoemde en zo ook daadwerkelijk beleefde.
Steeds meer wordt er bekend over de werking van de hersenen, de neuron, de neurotransmitters en noem maar op, blijkbaar hopen we daarmee onszelf te kunnen 'begrijpen'. Maar vooral de ander....?
Straks, ooit weten we hoe elke cel werkt en wat er nodig is om de mensmachine perfect te laten functioneren en eigenlijk kunnen we dan eindelijk weer helemaal terug naar af.
Het leven accepteren voor wat het is, maar dan vanuit een alles omvattend bewustzijn. Een bewustzijn waarin vragen niet meer nodig zijn.
De vrije wil de vrije loop laten...
Want als alle vragen beantwoord zijn blijft er altijd nog die ene over ;
Hoe nu verder?
Meegaan in de stroom van het leven geeft de meeste energie want welke vorm van verzet dan ook is vechten tegen de bierkaai.
BeantwoordenVerwijderen