Dan denk ik aan de okergelen, de mosgroenen, de aardebruinen en de waarlijk hemelsblauwen.
Wazig los ik op in geuren en kleuren, in softe tonen van verzachtende harde lessen.
Net de grond niet rakend dwaal ik mijn geest rond en veeg vegen op papier.
Leg troebele beelden vast en stuur ze de ether in.
Schrijf teksten die onleesbaar zijn voor de herkenbaren.
Zweef laag over groene vloeren en hang in onmogelijk blauwe luchten.
Mijn penseel snijdt papier in kleurige stroken.
Mijn oog zet beelden om in digitale fantasieën.
Mijn huid vlamt leeftijdloos op in wijsheid van ouderdom.
De god die ik ben verandert in het gouden zijn van wat altijd al was.
Van toen ik nog anders dacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
walterkas811@gmail.com