Niets bijdragen, behalve hetgeen er staat.


( Verdere eventuele info over dit weblog, helemaal onderaan de startpagina. Tevens vind je er blogs die ik volg en indien je deze blog wilt volgen, de volglijst.) En nu maar hopen dat er bezoekers zijn die dit lezen...
Een blog dat gaat over de invoelbare spiritualiteit en hoe men vanuit het holisme de dingen tegemoet kan treden.Verder is dit blog gericht op een boeddhistische levenshouding.





woensdag

Grijs en....Niets en een mooi gesprek met;


Elly.




Dat de slapen grijs worden heeft niets met dit stukje te maken.


Niets.

Al vele malen heb ik 'boven' dit weblog gehangen vanaf het 'Even rusten'.
En steeds dacht ik; Dit hoeft niemand van mij te weten, totdat ik doorhad dat ik mij voor mijzelf verstop en niet voor denkbeeldige lezers.
Ik wil het namelijk liever niet voelen wat er speelt.


Al tijden leef ik op eilandjes.
Eilandjes van 'gevoel', eilandjes van doen en...
laten.
Als ik bewust gezond eet, voelt dat goed en..
klinkt ook goed.
Maar het is een eilandje en heeft nergens meer verbinding mee.


En dan zijn er de eilandjes van zorgelijkheid.
Ze staan los van de rest en dat lijkt op zich positief.
Zorgelijkheid die je hele dag beheerst is niet gezond.
En toch voelen die eilandjes vreemd.
Vervreemdend.



Niets.
Het lijkt alsof ik niets meer ècht voel.
Heel anders dan depressie.
Zelfs het gemis van het niets voelen, voel ik niet.
Alleen met m'n verstand.
In dit niets zou een huilend hart passen.
Mijn hart is stil en leeg.



En toch raken de dingen mij.
Soms blij, soms verdrietig.
Dan weer machteloos of passief.
Maar het blijven eilandjes.




Het Niets lijkt soms op vrede.
Vrede met mezelf, vrede met het leven dat ik lijd.
En in het Nu is dat ook zo.
Leven zonder de wereld om mij heen.


Mijn vrolijkheid naar buiten toe is echt.
Maar het zijn geïsoleerde momenten.
Eilandjes.
Wat ooit de eilandjes verbond is er niet meer.
De zee van inspiratie.
De wil voor morgen.
De behoefte aan verandering en vooruitgang.
Een dode zee....



Al dagen lang zat ik te kronkelen boven dit weblog
om voor mezelf duidelijk te krijgen waarin ik mij bevind.
'Laat me, laat me, laat mij m'n eigen gang maar gaan..
Laat me, laat me, ik heb het altijd zo gedaan'.
Nee, het voelt niet krachtig, eerder verdrietig.
Maar ook dat 'verdrietige' is slechts een eilandje.



En dan bijna, bijna wil ik iets werkelijk persoonlijks typen.
Iets over dat specifieke eilandje van gevoel...
Maar het is eng, te confronterend en dan denk ik gek genoeg het eerst aan anderen.
De mensen die om mij geven, die dicht bij me staan.
Op dit eilandje voel ik me 'dood'.
Zonder inspiratie of motivatie tot werkelijk leven.
Gelukkig heb ik de eilandjes.
Die van genieten van de zon.
De groene natuur, de wolkenluchten die komen en gaan.
Het wonder dat kat heet en hoe zij zich gedraagt.
Mijn poes.
De vreugde die ik voel,
de warmte
als ik een goed gesprek met mijn zoons heb.
Een goede en gezonde maaltijd.




Eilandjes waar geen verbinding tussen is.
Een eenzaam gevoel, want mijn eilandjes 'begrijp' ik.
Waar ik niet bij kan is bij die verbinding.
De motivatie, de inspiratie.
Dit hele schrijven...
Een eiland verdeeld in eilandjes van letters.



De sluizen open zetten opdat het levenswater de eilandjes weer verbindt?
Een mooie beeldspraak, dat wel.








 



En toen kwam ik na dit schrijven dit filmpje tegen... Wat het met me doet....? 





12 opmerkingen:

  1. Bijzonder graag gelezen Walter en ik heb nu iets om eens over na te denken voordat ik überhaupt zomaar iets ga blaten als reactie.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. *zucht*
    Lieve Walter, ik hoop zo voor jou dat je de rust in je gemoed vindt. Je moet nu een getormenteerde tijd doormaken maar ook dat heeft zijn lichtere kant: jij schrijft als de beste, dit is zo'n mooi log geworden...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een bijzonder blogje. Natuurlijk maak ook ik mijn eigen interpretatie. Gebaseerd op wat MIJN werkelijkheid is.
    Voor mij lijkt het erop en komt het overeen met de B. filosofie van 'niet zelf'. Er is niets dat je vast kunt pakken, niets waarvan je kunt zeggen: DAT BEN IK. Het is voortdurend in verandering. Het zgn IK is een werktuig een etiket een benoeming om mee te kunnen werken en dat is nodig om te kunnen functioneren. Zo tikt het ene balletje (eilandjes) het andere balletje aan als een biljartbal en daardoor rolt het verder. Tussendoor maar ook tijdens, kun je je bewust worden van de stilte van waaruit het opkomt.
    Toch ben ik één geheel en dat is ook belangrijk te ervaren en te weten. Anders als je het echt splitst gaat er iets mis ;-)
    Ik rol iedere keer weer terug in het vaste gevoel van dat ik ik ben. Vooral als iets me raakt. Iemand zei me, je bent een raar mens en dat raakte me erg van die persoon. Dat raken maakt me weer bewust van dat ik mezelf als vast ervaar en dus etiketeer maar weet en dus (nog) niet ervaar dat het ook anders is. Ja zo dubbel is het.
    Door op die manier te ervaren is het ook mogelijk te reflecteren en naar jezelf te kijken.
    Ik leg het wel heel onbeholpen uit. maar laat het toch staan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je legt het prima uit en sommige verstaanders hebben ook niet al te ingewikkelde omschrijvingen nodig hoor.. :-)Vooral mijn bewustzijn van die 'stiltes' tussendoor is heel belangrijk voor mij.
      Het maakt alles dragelijker en intenser.
      Mooi gezegd, terugrollen in het gevoel dat ik ik ben. Ook ik ervaar iets wat daar op lijkt.
      De dingen gebeuren om de werkelijke persoon die ik ben heen. Zelfs de 'binnendingen'..
      Haha, ingewikkelder kan ik het vandaag ook niet maken.
      Eigenlijk ik mijn ik niets meer of minder dan dat wat ervaart. En vreemd genoeg zichzelf trouw blijft.
      Of in ieder geval zichzelf blijft her-kennen.

      Verwijderen
    2. Ja mooi. Iedere keer weer nieuwe woorden vinden om vorm te geven aan dat wat geen vorm heeft. Net als schilderen hè.
      Aha erlehbnissen die steeds nieuwe openingen bieden. Eindeloos.

      Je zegt het mooi. Dat wat ervaart en zichzelf blijft herkennen.
      Toch is ook de binnen en buitenwereld op één of andere manier een samenhangend geheel. De waarnemer en het waargenomene staan niet los van elkaar.

      Verwijderen
    3. Ja en wat dat laatste betreft kun je soms ( als je goed in evenwichtig bent) merken dat je in grote mate je eigen buitenwereld creëert vanuit die je van binnen bent.
      Als je echt in balans bent zul je zelden zeggen dat de wereld niet deugt..of dat mensen niet deugen.
      Er is dat een realiteit die is wat die is.
      Gelukkig ben ik nog niet in die Grote Balans, ik lijk nog te hechten aan...
      Nu mag jij weer Elly!
      Hihi

      Verwijderen
    4. Ja ik denk ook dat je je buitenwereld kunt creëren, maar er bestaan ook omstandigheden waar we niet de hand in hebben, wel hoe we ermee omgaan.
      En verder. Ja OK leuk dat je dat zegt, want ik vraag me dat af. Aan de ene kant heb je gelijk hoor en misschien hebben we die rust (even) nodig voordat we in beweging (kunnen) komen. Het heeft idd met het perspectief van waaruit je kijkt te maken en dat kan heel rustgevend werken. Het geeft andere invalshoeken om te kijken naar...
      maar Nou komtie hihihi.
      Toch uiteindelijk zijn we hier met beide beentjes op de grond en er gebeuren echt vreselijke dingen. Ik wil voorzichtig zijn met dat perspectief van 'alles is goed' want dat IS niet zo en het kan je tot niets doen aanmoedigen. In balans is voor mij overal mee om kunnen gaan en daardoor vrij zijn om te doen wat gedaan moet worden om het lijden te verzachten of op te heffen als dat mogelijk is. Het zet je in beweging zonder je balans te verliezen. Daar komt het Liefde mededogen om de hoek.;-)
      Raken we daar elkaar?

      Verwijderen
    5. O ja en ik denk dat je gelijk hebt dat je op een gegeven moment niet meer praat in vormen van dat iets of iemand niet zou deugen.

      Verwijderen
  4. Het eerste bedoel ik vooral ook, de dingen zijn wat ze zijn, het gaat vooral om hoe we er mee omgaan.
    En natuurlijk zijn er 'slechte' dingen die veranderen moeten/mogen/kunnen. Wat dat betreft is de wereld niet anders dan het individu.Het verschil is natuurlijk wel dat de wereld een optelsom is...
    En daarin kan het individu alleen maar, of eigenlijk vooral zichzelf eerst in balans brengen en zich gedragen op een manier zodat het 'uitzaait'.
    'Het is goed zoals het is' of alles is 'goed' heeft voor mij vooral betrekking op het eerst accepteren zoals het Nu is. En 'goed' kan ook betekenen; het is nodig voor onze bewustwording. Dat het is zoals het is heeft natuurlijk ook te maken met oorzaak en gevolg en daarin kan 'een mens' een rol spelen.
    En je kunt je richten op een positieve rol en zoals we meer en meer leren weten (altijd te langzaam voor sommigen)is het belangrijk eerst je eigen innerlijke rotzooi op te ruimen. Gelukkig is er tijdens dit proces mogelijkheid om dit te combineren met de buitenopruiming.
    Volgens mij raken we elkaar best wel hoor.. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja hoor, volgens mij raken we elkaar helemaal :-)
    Ik heb nog een klein opmerking, ik ben een mierenneuker hoor hahahaha.
    Ik denk dat we ellende niet nodig hebben om te leren, maar als we dan toch ellende hebben dan kunnen we ervan leren. Helaas gaat het vaak zoals jij het beschrijft. Eerst moet er ellende zijn en dan leer je er pas van (hopelijk)Dat in verband met wat je schrijft over: het is nodig voor onze bewustwording. Zonder problemen is het ook mogelijk bewust te worden.
    Misschien weinig verschillend, maar voor mij een groot verschil
    Maar het is wel jouw blog en het mag er staan zoals het er staat. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hahaha Elly, voor dat laatste dank ik je hartelijk, ik krijg te doen met die arme mier want;
      Ellende is niet persé noodzakelijk om te groeien? Welke noodzaak is er tot groeien als alles in balans zou zijn! Ellende is ook wel een erg groot woord. Je kunt het ook obstakels noemen die het groeien verhinderen toch?
      Ik hoop niet dat de mier ons gaat aangeven bij het 'Ongewenste intimiteiten met mieren bureau...En nu ga ik mijzelf weer eens uitwendig reinigen ( douchen) na een noodzakelijke huishouddag.
      ( Zet wat lekkers voor mier nodig om het leed te verzachten hihi)

      Het is overigens prettig om met je in 'gesprek' te zijn.
      Dank! (@)

      Verwijderen
  6. Potverdikkie ik wilde ook stoppen maar ik moet nu toch nadenken over jouw laatste opmerking.
    dag dag fijne dag
    Ik geniet ook van zulke gesprekjes

    BeantwoordenVerwijderen

walterkas811@gmail.com