Onrealistisch beeld.

Het blijft bij mij een schemergebied en zonder nou speciaal de psychologie in te duiken, het is duidelijk:
Mijn jeugd werd bepaald door het feit dat mijn ( lieve) ouders hun eigen verantwoordelijkheid niet wisten te dragen.
Ook helaas niet die met betrekking tot elkaar.
Het leverde een zorgelijk 'kind' op dat niet durfde te ontspannen en alert moest zijn op het leed dat menigmaal toesloeg.

Kan je zonder tussenkomst van psychiaters en therapeuten zien waar jouw wortels beschadigd of vervormd zijn?
Of zelfs lastige karaktereigenschappen die je liever niet zou hebben, vastgelegd heeft?
Jezelf onderzoeken naar het persoonlijke 'waardoor' kan absoluut zinnig zijn.
Zodra die pijn, dat vastgelegde verleden niet in ons bewuste doen herkend wordt, kan het bepalend zijn voor al je contacten en hoe je je leven leidt.
Bewust Zijn, niet altijd makkelijk, zeker niet als het oude pijn naar boven haalt.
Maar eenmaal aan de oppervlakte heeft het in ieder geval de kans te helen en je niet van binnen uit op te gaan vreten.