Niets bijdragen, behalve hetgeen er staat.


( Verdere eventuele info over dit weblog, helemaal onderaan de startpagina. Tevens vind je er blogs die ik volg en indien je deze blog wilt volgen, de volglijst.) En nu maar hopen dat er bezoekers zijn die dit lezen...
Een blog dat gaat over de invoelbare spiritualiteit en hoe men vanuit het holisme de dingen tegemoet kan treden.Verder is dit blog gericht op een boeddhistische levenshouding.





vrijdag

De schaamte voorbij. ( Teruggeplaatst)


Inmiddels alweer 6 jaar geleden dat ik mijn laatste sigaret rook én rookte!
Een sigaret ruiken, tja...wat kan dat ineens een stank zijn!
Aan een sigaret roken denk ik al helemaal niet meer.
We zitten eigenlijk vreemd in elkaar, zo ging ikzelf stug door met roken terwijl ik 'astma'/bronchitis heb.
Zo ben ik ooit ook doorgegaan met teveel alcohol terwijl mijn lichaam allang signalen gaf dat het 'einde' naderde!
Drank en en drugs, roken...als gevaar lijken ze voor de hand te liggen, gevaar voor de gezondheid en grote kans op een 'verziekt' leven.
En vlak de eetverslaving niet weg!
Ongezond blijven eten ondanks dat je 'weet' dat het zich tegen je gaat keren.
Maar we zijn er goed in...onszelf beduvelen door alles naar morgen te verplaatsen of naar..'als het beter uitkomt'.

Op dit moment heb ik de meest enge verslaving ooit....
Verslaafd aan 'doelloos' leven.
Het draagt alle symptomen in zich van elke andere verslaving, je voelt dat het niet goed voor je is, je ervaart dat lichaam en geest ervan te lijden hebben.
Maar net als drank, drugs, roken, te veel eten of welke bepalende verslaving dan ook, je stelt uit tot morgen of je maakt je wijs dat het allemaal wel meevalt...Het ergste excuus is wel; het is nu toch te laat om iets te veranderen of wat word ik er eigenlijk beter op als ik ermee aan de slag ga?
Een andere overeenkomst is, de schaamte!


Stoppen met roken hoef ik niet..
Ik kwam tot dit schrijfstukje omdat ik eraan dacht te stoppen met bloggen.
Stoppen met bloggen uit schaamte voor mijn huidige verslaving.

Een neergaande spiraal, zoals het lijkt. In ieder geval voelt het zo, want op de vraag van anderen hoe je je voelt en wat je zoal doet en wat je bezighoudt heb je geen antwoorden meer.
Net doen alsof, dat lukt me niet. Leugens doen vooral jezelf pijn.
Hoe komt een mens in zoiets terecht?
Ook daar is verwantschap met andere verslavingen, het begint klein door wat dan ook en wordt langzaam groter en groter. Bij elke vorm van verslaving treed ook vaak een soort verlamming op.
Te ver heen om terug te kunnen keren, en angstig om waar het toe leidt verlam je...
Een week zonder sigaret en ineens...toch weer roken, noem maar op!

Het meest beangstigende van mijn huidige verslaving is dat je er niets de 'schuld' van kunt geven.
Geen enkele stof van materiële verleiding is aanleiding tot de verlammende verslaving.
Het doelloze leven.

Ben ik de schaamte voorbij nu ik dit geschreven heb?
Nee, helemaal niet.
Geloof ik dat het zo moet zijn en dat het slechts het voorportaal is voor nieuwe inzichten?
In ieder geval kan ik mij daar nu nog niks bij voorstellen.
Het enige wat het mij tot op heden oplevert is nog meer begrip voor mensen die 'vast' zitten.
Nu nog iets hierin doen vanuit begrip voor mezelf, misschien opent dat weer een deur.




4 opmerkingen:

  1. Walter, het is voor mij zeer herkenbaar hoor en ook ik heb zeker begrip voor mensen die vast zitten. In feite zit ik het zelf ook.
    Het valt misschien gewoon niet mee om werkelijk iets (blijvends) te veranderen in je leven. En zeker als je er in je eentje voor staat(in jouw geval denk ik, en voor mij is dat ook zo al woon ik niet alleen-ik heb soms het gevoel voor 2 te moeten leven, valt soms ook zwaar kan ik je zeggen) Ik lo er niet(meer) over want dan krijg ik toch geen reacties waar ik wat aan heb,al bedoelt iedereen het goed natuurlijk. Je moet zelf iets doen, zoveel is duidelijk. Ik denk ook geregeld aan stoppen met bloggen. Vind dat ik beter echt iets goeds kan doen met m'n tijd. Maar ja..dat komt er dan weer niet van.
    Toch..doe in ieder geval iets want hoe meer je naar beneden gaat hoe moeilijker het is er weer bovenop te komen!(zeg ik ook tegen mezelf he)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn dat je reageert Margreet, want het lijkt bijna taboe om over deze dingen te schrijven. In ieder geval ervaar ik dat zelf zo...Toch doe ik het soms, pijnlijke persoonlijke omstandigheden verwoorden. Niet zozeer op zoek naar troost of goede raad, maar vooral als simpele uitlaatklep.
      Juist omdat ik weet dat er meer mensen zijn die met deze gevoelens zitten, blijf ik het belangrijk vinden mij hierin zo nu en dan te laten kennen.
      En aan reacties heb ik op zich altijd wel iets, zo ook aan de jouwe! Dank je.

      Verwijderen
    2. In het algemeen lezen mensen liever positieve dingen, ikzelf denk ik ook, maar het is ook wel fijn om es iets herkenbaars over moeilijkheden te lezen :)
      Nee troost vind ik al helemaal vervelend eigenlijk haha. Ga je je nog een zieligerd voelen ook :)

      Verwijderen
    3. Het is ook veel leuker om over positieve dingen te schrijven, vind ik zelf ook.

      Verwijderen

walterkas811@gmail.com