Leven naar die je bent.( Loslaten)

Typisch een kreet van deze tijd?
Natuurlijk is het van deze tijd, want alhoewel de mens langzaam lijkt te veranderen, veranderen zijn omstandigheden steeds sneller.
Loslaten van oude patronen wordt steeds minder een luxe en veel eerder een noodzaak voor iedereen.
Als groep én als individu klampen we ons graag vast aan zekerheden, aan denkbeelden en aan schijnbare veiligheid.
Zelfs de bevrijding van onze geest doen we het liefst vanuit een groepsgedachte of een reeds bestaande religie of filosofie.
En zo zetten we die z.g. ontdekte 'nieuwe' vrijheid weer vast in het zoveelste kooitje.

Het lijk erop dat er steeds meer psychische ziekten worden uitgevonden en 'ontdekt' om de wezenlijke veranderingen die in de mens en maatschappij aan het ontstaan zijn een 'veilig' label te geven. 
Leven naar die je bent begint een noodzaak te worden, we hebben steeds meer keuzes om daar voor te gaan!
Maar wat houdt dat eigenlijk in, leven naar die je bent?
Misschien roept het wel angst op in de zin van; Dan wordt de wereld helemaal een zooitje, een warboel en een ego gebeuren!
Blijkbaar vergeet je dan te kijken naar wat de wereld reeds is...
Om te leven naar wie je bent dien je eerst diep naar binnen te moeten kijken, daar waar onze oorsprong zit, daar waar we een werkelijk eenheidsbesef kunnen ervaren.
Loslaten van oude denkpatronen, het kan een gevoel van onveiligheid veroorzaken, het kan je kwetsbaarder maken.
Toch blijkt dat tijdelijk te zijn.
En dat 'tijdelijke' kan nog best een paar generaties duren.
Als wereldgebeuren, maar dat mag jou als individu, als schakel in het grote geheel niet weerhouden om dat loslaten reeds nu in je eigen leven te gaan onderzoeken.
Moet dat?
Natuurlijk moet dat niet, net zoals je niet hoeft te gaan zwemmen als je in het water valt.