Schattig.

Hoe schattig is het om naar jezelf te kijken in vrede met wat je ziet?
Zodra het je lukt om er genoeg afstand van te nemen ( van dat zelf) is het eigenlijk bijzonder vermakelijk en kun je niet veel anders meer doen dan er gewoon naar kijken.
Naar kijken en niets mee doen.

Stel dat je je zou richten op één bepaald doel in je leven, namelijk Stil zijn.
Niet meer echt meedoen maar gewoon gadeslaan.
En erger nog...er niets mee doen naar de buitenwereld toe, dus stukjes als deze zullen dan nooit het daglicht zien.
Aanwezig zijn in het niet-aanwezig zijn.
Een soort prediker die niet predikt...
Adem in..adem uit.
Schattig...
En dan, in die gemoedstoestand pak je tóch je fototoestel en gaat fotograferen, je drukt tóch op dat toetsenbord en gaat schrijven en tóch ga je schilderen wat er komt.
Ja, dat is de kern van dat Stil zijn, laten komen wat komt en er gewoon in mee gaan.
Schattig!