Een voorzichtig begin.

Het bespreken van Kagib's boek

Tijd voor de Sleutel.

Voorzichtig in de zin dat het om een beoordeling zou gaan, dat is het namelijk niet!
Alleen de leesbaarheid én wat iemand (ik) met de inhoud zou kunnen.
Zonder de benaming 'goed', 'minder goed', 'matig' of 'slecht'.
En ten alle tijden met een relativerende humor, enkel en alleen bedoeld om mijn eigen schrijven leesbaar te houden.

Tot nu, op dit moment van schrijven, ben ik gekomen tot blz. 58

Iedereen heeft in zichzelf een goddelijke vonk.

Hoofdstuk 6. God.

Bij wijze van uitzondering begin ik even met het bespreken van dit hoofdstuk.
Of eigenlijk mijn eigen weerstand tegen het woord God.
Dit heeft overigens totaal niets te maken met wat Kagib hier over schrijft,
behalve dan dat het mij geleerd heeft deze weerstand los te laten!
En te ervaren hoe simpele weerstanden onze verdere groei kunnen belemmeren!
Dank je Kagib, juist door jouw manier van schrijven kom ik elke keer weer stappen verder.

Vanaf het begin komt zijn boek toch reeds glashelder bij mij binnen.
Voorafgaande hoofdstukken bespreek ik dus later.
Dit was even nodig om voor mijzelf een vrije doorgang te vinden in het ervaren én het beschrijven van dit boek.

🙏