Want het is erg alleen...
De eerste uitslag is binnen..
Niet goed dus...antibioticum....
Donderdag a.s. bloed enzo....
Lijkt me toch echt niks om in het Ziekenhuis te belanden!
Geen bezoek altijd alleen...zo kan dat gaan in het leven.
En daar ben ik vast de enige niet in!
Eerst maar eens gewoon die antibioticum slikken...
En mezelf wijsmaken dat het helpt...
En donderdag zullen ze van alles en nog wat in mijn bloed vinden...
Mijn god, van mij mogen ze het drinken!
Helaas geloof ik nog steeds vooral in...mezelf!
Poeh, je mag gerust een hekel aan me hebben...
Zal zwaar voor je zijn Walter. Het belangrijkste is dat je opknapt en beter wordt en dat wens ik je van harte toe.
BeantwoordenVerwijderenDank je, Elly
VerwijderenSchrikken, he? Sterkte Walter. Je hebt nu de angst afhankelijk te worden. Ik begrijp heel goed hoe vreselijk dit voelt. Maar er boos over worden, jezelf ertegen verzetten maakt het erger. Probeer een vorm te vinden die het voor jouzelf leefbaar maakt. Ik heb zo'n idee dat er mensen om je heen zijn die jou, die eigenzinnige, kunstzinnige, gevoelige man heel leuk vinden. Sommigen zullen zich waarschijnlijk ook ergeren. Nu laat die lekker links liggen, lach ze uit. En grijp de hand van de lieve mensen. Laat ze, wanneer het nodig mocht zijn, een beetje voor je zorgen. Ik vind dat je dat verdient! En laat van je horen. Vind ik fijn.
BeantwoordenVerwijderenEen goed advies Geri, dank je
VerwijderenWat moeilijk voor je. Zeker omdat er niemand in je buurt is,om je verhaal te vertellen en alle zorgen te uiten. Sterkte met alles.
BeantwoordenVerwijderenalleen zijn voelt echt als alleen op de wereld en als je ziek bent dan weegt dat dubbel zwaar - goede moed Walter
BeantwoordenVerwijderenoeps, dat was fotorantje
BeantwoordenVerwijderen