Vanaf vandaag is Spijkerbed niet meer toegankelijk.
Zelf noem ik het 'overleven'...
Want meer is het niet;
m'n creativiteit is al tijd weg, zinloosheid overheerst,
maar doorgaan doe ik wel.
Zonder hoop, zonder inspiratie.
Schilderen en fotograferen doe ik niet meer.
Gewoon overleven dus..
Inmiddels weet ik meer over dit 'zorgsysteem'.
Ooit zoiets geks gehoord, niemand van het personeel weet hoe het echt in elkaar zit.
Gelukkig staat mijn huiscontract los van dit vage systeem.
Heb er het mijne van gezegd en nog meer vragen gesteld...
Op zich woon ik hier goed en wat er ook gebeurt, mij krijgen ze hier niet weg!
En dit is hoe het nu werkelijk is.
Ik hoop dat je je creativiteit weert terug krijgt. Ik hoop het echt.
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je hebt nagezocht hoe het in elkaar zit. Ik hoop,dat je creativiteit langzaam weer terugkomt.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig kon ik je nog vinden Walter. Ik ging eigenlijk altijd vanaf Spijkerbed naar je andere pagina's. Maar ook werkwijze staat bij mijn favourieten dus ik blijf je graag volgen. :)
BeantwoordenVerwijderenMisschien gewoon weer schilderen. Wel of geen zin, maar doen 😍
BeantwoordenVerwijderenBen het met Elly eens. Het beginnen is het moeilijkst. ik dwing mezelf momenteel. Totaal geen zin. Maar het is een traditie hier, kerstkaarten schilderen. Ik vind het helemaal niet leuk nu geen zin te hebben, geen puf. Doe het toch. Want ik had er altijd zoveel plezier in. Doe het ook, Walter, beginnen. Ik hoop dat de rest dan weer terugkomt. Bij mij volgt wanneer ik eenmaal begonnen ben het plezier ook weer. Het hoort bij je, Walter, Sta het jezelf toe. Hoop ook dat Spijkerbed weer terug komt.
BeantwoordenVerwijderen